Wij zijn één gezin

Ik was altijd het enige meisje in ons gezin. Een meisje en twee jongens, zo was het. Toen gingen mijn ouders scheiden en kreeg mijn moeder een nieuwe vriend. Die had ook kinderen, drie jongens. Opeens had ik vijf broers. Help!

Als oudste meisje in het gezin kreeg ik er drie oudere broers bij. Ze kwamen niet bij ons wonen, maar ze waren er wel af en toe. De jongste twee best vaak eigenlijk. We gingen als groot gezin op vakantie met vijf kinderen en soms sloot de oudste broer nog een paar dagen aan. Ik moest eraan wennen in het begin, aan al die jongens. Die allemaal wilden gamen, wilden stoeien, voetbal wilden kijken, zelf wilden voetballen en stoer tegen elkaar deden. Maar gaandeweg leerde ik ermee omgaan. Ik vond het fijn dat ik op vakantie altijd mijn eigen kamertje kreeg omdat ik het enige meisje was. Ik voelde me trots met al mijn broers, de twee echte en de twee stiefbroers. Het begon ook steeds meer te voelen alsof we allemaal familie waren.

Soms waren en zijn er irritaties. Maar waar zijn die niet tussen broers en zussen? Ik merkte dat mijn broertjes (die weinig op elkaar lijken) het fijn vonden om nog meer broers te hebben om mee om te gaan. Wat ze in elkaar niet vonden, vinden ze in de ander. Hoewel we in het begin allemaal aan elkaar moesten wennen voelt het nu alsof we ons hele leven al bij elkaar zijn.

Ik grap wel eens dat ik op mijn bruiloft weggegeven wil worden door al mijn broers. Door vijf mannen, die allemaal heel erg bij mij horen. Die me allemaal trots ‘zus’ noemen en dan moeten lachen. Die me soms niet kunnen uitstaan en me vroeger stom vonden omdat ik niet mee wilde voetballen of omdat ik volgens hen een slechte scheidsrechter was.

Een paar weken terug gingen we nog een keer met z’n allen een weekendje weg. Alle vriendinnen en mijn vriendje mee. Wat een drukte. Twaalf man, zo groot is ons gezin inmiddels. Gisteren zag ik onze familiefoto. Ik was trots; dit is mijn familie. Die ‘stief’broers die erop staan voelen net zo echt als mijn echte broertjes. Dit nieuwe gezin heeft me zoveel extra opgeleverd, dat had ik nooit willen missen.

Louke (21)