Mijn ouders zijn al heel erg lang gescheiden, vroeger had ik daar het meeste problemen mee. Nu ben ik dat meer gaan accepteren. Maar nogsteeds wil ik het liefst dat mijn ouders weer gewoon bij elkaar zijn. Het meeste moeite heb ik met mijn stiefouders. Ik heb heel snel het gevoel alsof ze mijn vader en moeder willen vervangen. Mijn stiefvader vind ik een engerd. Hij denkt dat hij de beste is van iedereen en alles kan maken. En hij is totaal respectloos naar mijn moeder toe en naar mij en mijn broer. Door hem geloof ik ook dat mijn band met mijn moeder slecht is geworden. Mijn stiefmoeder mag ik ook niet ze is heel erg streng en wilt zichzelf ook altijd gelijk geven. Ze bemoeidt zich met alles. En ze denkt echt dat ze mijn moeder is. Ik ben bang voor haar en zelfs mijn vader is ook bang voor haar. Mijn ouders hadden co ouderschap ik was de ene week bij mijn moeder en de andere week bij mijm vader. Mijn ouders dachten dat dit het beste was voor mij en mijn broer. Maar dat was het niet. Het gaat niet echt goed met me. En dat was ook een hele lange tijd met mijn broer. Mijn vader en mijn stiefmoeder hadden een knipperlicht relatie. De ene keer woonden ze samen dan woonde ze appart. Dat betekendeook dat er heel veel veranderden bij ons thuis. Omdat mijn kamer de enige plek was die niet vernaderde ging ik op mijn kamer zitten. Ik vind het helemaal niet meer leuk om bij andere mensen te zijn. Ik zat de hele dag op mijn kamer. Dat voelde als de enige veilige plek de plek die echt voor mij was, waar er geen problemen waren. Ook op school werd het slechter ik werd steeds minder sociaal. En had uiteindelijk helemaal geen vrienden of vriendinnen. Ik begon met mezelf te snijden, het hielp wel. Maar ik wou er steeds meer door gaan snijden. Later kwam ik er achter dat het werkte als een soort drugs. Door het snijden komt er een stofje in je bloed dat je beter laat voelen. Maar als dat stofje is uitgewerkt ga jeje weer stom voelen en wil je weer gaan snijden. Uiteindelijk ging ik me zo ellendig voelen dat ik zelfs zelfmoord wou plegen. Nu voel ik me soms nog steeds zo maar niet echt meer zoals toen. Ik denk dat het gevoel nooit echt helemaal weg zou gaan. Ik blijf dromen van 2 ouders samen in een huis met mij en mijnbbroer. Maar ikbweet dat dat nooitbzal gebeuren.