Anoniem (26) in Mijn (stief)ouders
Ik mis het warme en geborgen gevoel van twee ouders die er samen voor mij zijn.
Hey,
Mijn ouders zijn vanaf mijn 11e uit elkaar en hebben al geen contact meer met elkaar sinds ik ongeveer 15/16 was. De laatste tijd merk ik steeds meer wat ik mis. Ik heb er vrede mee dat ze geen liefdespartners meer zijn van elkaar, maar zou zo graag willen dat ze nog wel samen ouders konden zijn. Ik vier mijn verjaardag bijvoorbeeld altijd voor beide apart omdat ik de ongemakkelijke sfeer voel als ze in één ruimte zijn. Als ze elkaar zien negeren ze elkaar en dat voelt niet fijn voor mij. Ik mis het warme en geborgen gevoel van twee ouders die er samen voor mij zijn. Vorig jaar lag ik kort in het ziekenhuis en bijvoorbeeld bij het bezoekuur wil ik me niet druk hoeven maken om wie er als eerst komt en dat ze elkaar niet tegenkomen. Het zou zo fijn zijn als ze samen konden afspreken om samen naar mij te komen en ik dan heel even zorgeloos kind mag zijn. Ik zou willen dat ze hun wrok naast zich neer kunnen leggen en in mijn belang elkaar als ouders kunnen respecteren.
Ik denk erover om te gaan bespreken met ze dat ik hier last van heb en te vragen of ze ervoor open staan te zoeken naar enige vorm van gezamenlijk ouderschap (ook al is dat op mijn leeftijd heel anders dan bij een jong kind). Ik ben alleen heel bang dat ze zeggen dat ze het niet gaan doen voor mij en dat zou heel veel pijn doen omdat het dan echt voorgoed definitief is en ik niet belangrijk genoeg ben voor hen om zichzelf er overheen te zetten.
Heeft iemand ervaring hiermee?
Hoi anoniem, wat knap dat je je verhaal hier deelt. Ik ben zelf 22 jaar en herken mezelf in jouw verhaal. Ik snap dus heel goed je gevoel; je hebt er vrede mee dat ze geen liefdespartners meer zijn, maar je mist het dat ze nog samen ouders zijn en wil je niet druk maken over zoiets als een bezoekuurtje van het ziekenhuis. Ik hoop dat je weet dat je dus niet de enige bent met deze situatie. Dat helpt niks aan je situatie, maar misschien geeft het wat troost. Er zijn ontzettend veel kinderen (ook al ben je geen… Lees verder »
ik snap het volledig ik zie men ouders wel nog samen ik mis het ook vaak als ik alleen
op mijn kamer zit luister ik muziek waar ik mij in begrijp zoals metejoor eigen schuld
Hi lieve anoniem, wat heb je jouw situatie, en je gevoelens daarin, mooi omschreven. Ik vind het heel knap dat je je ervan bewust bent dat je dit gevoel mist. Ik herken veel van wat je schrijft. Mijn ouders zijn inmiddels 25 jaar uit elkaar en ik denk dat ze elkaar nu al ongeveer 10 jaar niet meer gesproken hebben met elkaar. Het heeft mij veel pijn gedaan dat de negatieve gevoelens richting elkaar, voor hen belangrijker zijn dan hoe dat voor mij is. Je geeft aan dat je twijfelt met je ouders te bespreken dat jij last hebt van… Lees verder »
Hey, Je bent zeker niet de enige met dit gevoel! Er zijn genoeg kids van gescheiden ouders van alle leeftijden (inclusief mezelf) die het hier nog wel eens moeilijk mee hebben. Het is altijd goed om het bespreekbaar te maken en te communiceren met welk gevoel het jou achterlaat. Zeker als jij na 15 jaar nog steeds het gevoel hebt dat je als kind tussen ze in staat en tussen ze moet kiezen. Onderschat niet van jezelf hoe dapper het is dat je dit gesprek wilt aan gaan! Verder snap ik de angst heel goed. Het is een heel enge… Lees verder »