Ik kon eerst ook niet goed over de scheiding van mijn ouders praten maar toen ben ik eerst mijn gedachtes tekenen en wat ik vervelend vind, of als ik alleen was even met een huisdier praten omdat ze toch niks kunnen zeggen dus het blijft dan sowieso bij jullie en dan ga je vanzelf meer praten
Lieve Fenna, wat goed dat je je vraag op het forum durft te stellen. Ik kan begrijpen dat het een moeilijk onderwerp is om over te praten, ik vond dat namelijk ook. Later heb ik geleerd dat dat heel normaal is, maar dat maakt het niet beter. Wat mij hielp was door al mijn gedachtes op te schrijven in een boekje wat niemand anders mocht lezen. Hierdoor bleven deze gedachtes niet door mijn hoofd gaan. Wanneer je er behoefte aan hebt kan je ook een bepaalde bladzijde wel aan iemand te laten lezen, iemand die je vertrouwd zoals een vriend… Lees verder »
Ik vind dat soms ook moeilijk. Ik heb geen goede raad. Ik heb dat ook al eens mee gemaakt. Ik heb maar één tip, zoek een buddy en praat daarmee. Groetjes Emile
Lieve Fenna, Wat goed dat je je vraag hier stelt, want je bent niet de enige! Praten over de scheiding kan inderdaad heel lastig zijn. Toen mijn ouders net uit elkaar waren, had ik het er ook niet graag over. Het is bij mij inmiddels 13 jaar geleden, waardoor ik er nu veel beter over kan praten. Ik was 8 jaar toen mijn ouders uit elkaar gingen. Ik ging toen elke week naar een kinderpsycholoog, zij probeerde het mij uit te leggen en met haar kon ik er goed over praten. Op een gegeven moment voelde het voor mij wel… Lees verder »
Hey Fenna, goed dat je dit deelt. Ik vond het ook altijd moeilijk om te praten over de scheiding van mijn ouders, dat is wel normaal voor meer kinderen volgens mij. Het beste voor mij werkte om er toch over te gaan praten ook al vond ik het heel moeilijk. Bij iemand die ik vertrouwde heb ik toen veel verteld over de scheiding van mijn ouders. Heb je een grote broer of zus of een ander familielid waarbij je terecht kunt met moeilijke vragen? Dan zou ik beginnen bij die persoon. Als je dat te spannend vindt kan je ook… Lees verder »
Hé Fenna
Ik kon eerst ook niet goed over de scheiding van mijn ouders praten maar toen ben ik eerst mijn gedachtes tekenen en wat ik vervelend vind, of als ik alleen was even met een huisdier praten omdat ze toch niks kunnen zeggen dus het blijft dan sowieso bij jullie en dan ga je vanzelf meer praten
Lieve Fenna, wat goed dat je je vraag op het forum durft te stellen. Ik kan begrijpen dat het een moeilijk onderwerp is om over te praten, ik vond dat namelijk ook. Later heb ik geleerd dat dat heel normaal is, maar dat maakt het niet beter. Wat mij hielp was door al mijn gedachtes op te schrijven in een boekje wat niemand anders mocht lezen. Hierdoor bleven deze gedachtes niet door mijn hoofd gaan. Wanneer je er behoefte aan hebt kan je ook een bepaalde bladzijde wel aan iemand te laten lezen, iemand die je vertrouwd zoals een vriend… Lees verder »
Ik vind dat soms ook moeilijk. Ik heb geen goede raad. Ik heb dat ook al eens mee gemaakt. Ik heb maar één tip, zoek een buddy en praat daarmee. Groetjes Emile
hi ik vond het ook heeeeeel moeilijk , ik ben toen naar een persoon die ik heel erg vertrouw en ging er mee praten of met mijn buddy
Lieve Fenna, Wat goed dat je je vraag hier stelt, want je bent niet de enige! Praten over de scheiding kan inderdaad heel lastig zijn. Toen mijn ouders net uit elkaar waren, had ik het er ook niet graag over. Het is bij mij inmiddels 13 jaar geleden, waardoor ik er nu veel beter over kan praten. Ik was 8 jaar toen mijn ouders uit elkaar gingen. Ik ging toen elke week naar een kinderpsycholoog, zij probeerde het mij uit te leggen en met haar kon ik er goed over praten. Op een gegeven moment voelde het voor mij wel… Lees verder »
Hey Fenna, goed dat je dit deelt. Ik vond het ook altijd moeilijk om te praten over de scheiding van mijn ouders, dat is wel normaal voor meer kinderen volgens mij. Het beste voor mij werkte om er toch over te gaan praten ook al vond ik het heel moeilijk. Bij iemand die ik vertrouwde heb ik toen veel verteld over de scheiding van mijn ouders. Heb je een grote broer of zus of een ander familielid waarbij je terecht kunt met moeilijke vragen? Dan zou ik beginnen bij die persoon. Als je dat te spannend vindt kan je ook… Lees verder »