Hoi allemaal,
Ik ben nu 18 jaar en mijn ouders zijn begonnen met ruzie maken toen ik 14 was. Rond mijn 15e zijn ze echt gescheiden, maar ik zat tot een jaar terug tussen de ruzies van mijn ouders in. Vaak heb ik tussen hen in gestaan om de boel te sussen, maar dit heeft er alleen maar voor gezorgd dat ik ieder ruzie tot in detail mee heb gemaakt en dus de beelden niet uit mijn hoofd kan krijgen.
Op dit moment ben ik een aupair in het buitenland (deels om even echt weg te zijn van thuis en om eindelijk alleen om mezelf te denken aangezien ik nu mijn ouders niet zie) en ik had verwacht dat ik hier niet zo veel aan de scheiding zou denken.
Laatst hadden de ouders van het gezin hier ruzie. Toen ik ze hun stem hoorde verheffen tegen elkaar ben ik letterlijk naar mijn kamer gerend en hier kromp ik in elkaar van angst en verdriet. Ik kon even niets anders kan als een berg ellende in de hoek te huilen en me zo klein mogelijk te maken. Ik schrok zo erg van mijn heftige reactie… De kinderen zaten beneden dus ik ben met een pokerface naar beneden gegaan en ik heb gezorgd dat zij niets mee kregen van de ruzie, want dat is het laatste wat ik wil!
Ze hebben nog een keer ruzie gehad en toen reageerde ik weer zo heftig.
Ik haat het dat het zo mijn leven overneemt en ik gewoon geen controle heb over mijn reactie op zo’n moment! Heeft iemand tips om dit te verminderen of gewoon helemaal te laten verdwijnen? Ik baal gewoon zo dat ik iedere keer alles weer opnieuw beleef voor mijn gevoel.