Hallo lezers,
Hierbij mijn verhaal en hoe ik er mee om ga/ging.

Mijn ouders zijn sinds 2,5 jaar officieel gescheiden. Het was erg moeilijk voor ons mijn zusje toen (11) en ik toen (16) waren ons er niet op voorbereid. Na dat de scheiding aan ons verteld werd ging mijn vader kort erna samen wonen met zijn nieuwe vriendin. Wij konden aan het begin erg goed met haar overweg. Maar later werd dit steeds moeilijker. Ze koos partij voor mijn vader en afschuwde mijn moeder, dit vonden wij erg moeilijk. Mijn ouders die allebei erg druk waren en nog steeds zijn bij de brandweer komen elkaar vaak tegen. En dit contact verloopt ook steeds moeilijker. Ik zelf met (Gilles de la Tourette) kon de spanning niet goed aan. En de “tics” werden alleen maar erger. Later kreeg ik een vorm van hyperventilatie en door spanning en stress ging ik later zelfs out over de vloer. De spanningen stapelde zich op na mate wij vaker bij mijn vader waren. Ik koos ten allen tijden voor mijn zusje… ik wou haar niet alleen laten want er zou maar een conflict ontstaan tussen mijn vader en zijn vriendin, of als mijn vader boos zou worden op haar. Ik wou er voor haar zijn en het voor haar opnemen!. Maar op een geven moment leed ik daar zelf onder. Kreeg meer stress.. meer spanningen en ging vaker out dus ik moest een keuze makeon. Ik koos ervoor om niet meer bij mijn vader te gaan slapen (ondanks dat ik 18 was, had/heb ik niet de keus om te kiezen bij wie ik wil gaan wonen). Ik koos ervoor in overleg met mijn therapeute, om alleen overdags op de dagen naar mijn vader te gaan als we daar officieel moesten blijven. Heb daar mijn zusje in mee kunnen nemen en dat geeft mij weer en gerust hart. Het was of of en uiteindelijk moest ik even aan mezelf denken. Mijn moeder werkt momenteel kei hard om ons te kunnen onderhouden. Maar ondanks dat is het voor haar ook fijn als wij thuis zijn. Zodat ik haar dingen uit handen kan nemen.

Ik zou hiermee willen zeggen tegen alle kids van mijn leeftijd of die van mijn zusje (13). Als je ergens tegenaan loopt. Praat met je ouders om een uitweg te vinden. Maar vergeet je zelf niet!.” Je bent zoals je bent en als je je best doet is alles goed!”

Groetjes