Ik ben 20 jaar, maar nog steeds doet het pijn. Het raakt mij echt om alle berichten te lezen die hier onder mij staan. Ik ben ondertussen 20 jaar, maar begrijp zo erg wat er in iedereen omgaat. Mijn ouders gingen uit elkaar toen ik 15 jaar was. In eerst instantie was ik blij dat ik al ‘ouder’ was, want zo zou ik het beter een plekje kunnen geven. (dacht ik). Ik zat in mijn pubertijd en had heel veel moeite met deze scheiding. Mijn vader ging al 2 jaar lang vreemd zonder dat wij het wisten. Hij kwam wel laat thuis en bepaalde dingen kwamen wel vreemd over, maar dat je eigen vader vreemdgaat verwacht je als kind niet. Je vader is toch een soort trots waar naar je kijkt. Ik moet zeggen dat het me ook weer pijn doet en terwijl ik dit bericht typ biggelen de tranen over mijn wangen.

Ik vergeet het nooit meer, mijn ouders hadden samen hun verjaardag gevierd en ik kwam thuis van een avondje stappen. Ik zei nog met mijn gekke bek: ‘Zo jullie gaan lang door!’. Ik zag mijn moeder in tranen en ik voelde zo een stomp in mijn maag omdat ik denk ik al voelde wat er aan de hand was. Huilend zei mijn moeder: ‘je vader wil weg’. Ik werd zo ongelovelijk kwaad dat ik meteen naar mijn vriendin ben gegaan. De volgende dag vertrok mijn vader meteen naar zijn ‘nieuwe’ vriendin. Ik heb een tijd lang geen contact gehad met mijn vader, maar dit maakte mij zo verdrietig. Ik probeerde het contact weer op te bouwen, maar wilde dit alleen met hem EN NIET MET HAAR!! Jammer genoeg begreep hij dit niet, en vond dat ik ook persee leuk moest doen tegen haar. Ik haatte haar en de gedachtes gingen verder dan dat. Ik merkte dat zij mij en mij broer niet mocht. Ze had mijn vader helemaal onder haar duim. Liefde maakt blind wat dat te gaat. Na vele ruzies met haar heb ik het contact met mijn vader verbroken. Dagen heb ik erom gehuild, lang in een dip gezeten.

Na 2 jaar is zijn relatie met haar over en zoekt hij ook weer contact met mij. Na 5 jaar heb ik het ergens een plek kunnen geven, vergeven zal ik hem nooit en ik blijf erbij dat een scheiding je tekent voor het leven. Het maakt je tot de persoon wie je nu bent. Het heeft mij ook wel wijs, zelfstandig en sterk gemaakt. (voorzover ik dit een ‘voordeel’ kan noemen). Ik wil tegen iedereen zeggen dat na de velen regen, de zonneschijn echt weer terugkomt! Blijf jezelf en praat erover!!!!