Hoi Villa Pinedo en lezers, ik wil even zeggen dat ik het heel goed van jullie allemaal vind dat jullie je verhaal durven te delen op dit forum. Zelf wil ik ook wat schrijven. Mijn ouders zijn op mijn derde uit elkaar gegaan, dus ik heb niet echt herinneringen meer aan dat ze samen waren. Eerst bleef mijn vader in de buurt wonen, maar toen ontmoette hij een vrouw en voor haar verhuisde hij naar de andere kant van het land (200 km van mijn moeder af). Ik kon totaal niet met mijn stiefmoeder omgaan, ik vind stiefmoeder alleen al geen leuk woord. Ik zat de hele dag op mijn kamer en het enige wat ik tegen haar zei is: “Hoi.” Ze was heel streng, mijn vader mocht niet eens foto’s van ons in huis hangen. Mijn zus en ik voelde ons niet welkom. Op een gegeven moment kreeg ze baarmoederhalskanker. Wij konden toen niet naar mijn vader en zagen hem daardoor heel lang niet. Uiteindelijk is ze in 2014 overleden. Het was wel moeilijk, maar ik voelde me eindelijk weer eens welkom. Daar was ik nog wel blij om. Mijn vader heeft nu alweer een nieuwe vriendin. Ik dacht dat ik goed met haar om kon gaan, maar nu ik haar beter leer kennen heeft ze ook een hele onaardige kant. Soms is ze heel blij en lief, maar dat kan in een keer overslaan in een hele chagrijnige en boze kant. Ze heeft een autistische zoon. Hij denkt dat ik altijd met hem wil spelen, hij begon met heel erg te knuffelen en hij dacht dat hij mijn broer was. Ik heb na een tijd gezegd tegen mijn vader dat ik dat niet meer wil, dus dat is nu niet meer zo. Maar als hij er is, is het altijd heel ongemakkelijk omdat hij heel erg naar me kijkt of heel stalkerig doet. Ik ken sommige mensen met gescheiden ouders, maar bij hun is alles heel goed geregeld. Ik had gehoopt dat mijn vriendinnen me zouden begrijpen, maar ik geef ze alleen maar het gevoel dat het alleen maar om mij draait zeggen ze. Nu heb ik het gevoel dat ik er met niemand over kan praten. Mijn vader zegt dat hij me begrijpt, maar ik weet gewoon dat dat niet waar is, want hij verandert niets. Vorige keer dat ik een tekst plaatste op Villa Pinedo, zeiden mensen dat ik een brief moest schrijven en met een juf of meester moest gaan praten. Dat heb ik allebei al gedaan, maar ik ben er nu wel achter dat mijn vader gewoon heel anders denkt. Als ik iets leuks te doen heb bij mijn moeder, doet hij alsof het mijn moeders verantwoordelijkheid is en dan noemt hij het geen “papa-weekend”. Ik haat dat woord… Ik vind het ook moeilijk om te zien hoe vermoeidend het is voor mijn moeder. Ik hoop heel erg dat jullie me kunnen helpen!
Liefs X