Inmiddels ben ik 2 jaar gescheiden en ik heb een geweldige dochter van 10,5 waar ik heel erg veel van hou. Ik ben degene die is weggegaan en dat is het moeilijkste dat ik ooit heb gedaan omdat ik niemand pijn wilde doen. Voor mij was de situatie echter al zo onhoudbaar geworden dat ik zowel mijn ex als mijn meisje al meer pijn deed dan ik wilde. Uiteindelijk duurde het vijf jaar voor ik de handdoek in de ring heb gegooid, ik kon alleen nog maar huilen en was volledig uitgeput. Ik heb mijn meisje uit geprobeerd te leggen dat het soms, hoe graag je ook wilt, je niet meer met elkaar in een huis kunt wonen.
Mijn ex heeft een aantal sterke autistische eigenschappen wat de communicatie heel erg moeilijk maakt. Hierdoor blijf hij waarschijnlijk nog heel erg lang heel erg kwaad op mij, verwijt mij alles en ontkent zijn aandeel in het hele verhaal. Daarnaast blijft hij zo vaak hij kan nare dingen schrijven die mij het gevoel moeten geven een slechte moeder te zijn. Dat is ook wat hij het liefst heeft, dat ik de rest van mijn leven gebukt ga onder een schuldgevoel. De communicatie verloopt alleen per app, hij wilt me nog steeds niet spreken of zien. De emotionele chantage loopt vaak ook via mijn dochter, heel subtiel. Hij speelt vooral het geslagen slachtoffer bij haar (en bij anderen) en heeft weinig oor voor haar verhalen en gevoelens. Ik twijfel niet aan zijn liefde voor zijn dochter maar zijn woede, frustratie en pijn zijn overheersend. Ik merk dat mijn dochter zich aanpast aan de behoefte van mijn ex. Ze is zijn luisterend oor en probeert zijn verdriet te sussen.
Wie herkent deze situatie? Wie heeft er ook een vader / ex man met Asperger of Narcisme?
Wat zou ik kunnen doen om mijn meisje te helpen? Ik sta open voor normaal contact met mijn ex mede omdat dit het fijnst is voor onze dochter. Hoe zouden we zijn slachtofferschap kunnen doorbreken?

Ontzettend bedankt voor alle tips!