Ik ben Marielle, gescheiden na een moeizaam huwelijk waarin communicatie het grootste probleem was, heb twee kinderen: een van 11 en een van bijna 13. Ik doe enorm mijn best om goed te communiceren met mijn ex en de kinderen hierin zo min mogelijk te belasten en zet mezelf al vaak aan de kant in het belang van de kinderen. Maar ik merk dat me dat steeds meer stress geeft en het me soms ook niet meer lukt. Dochter wil eigenlijk ook niet meer naar vader toe en ik probeer al steeds naar hem te vertalen waarom ze zo boos is maar dat komt niet aan. Hij kan het op een of andere manier niet. Vader liet bijvoorbeeld niet weten dat hij een nieuwe vriendin had in januari, ik hoorde dat via de kinderen en moet op dat moment ook omgaan met mijn eigen emotie hierin omdat ik niet voorbereid ben. Dat gebeurde ook toen ze na de zomervakantie ineens bij hem is gaan wonen en ik dat ook weer via de kinderen hoorde. En eigenlijk gaat dat overal mee. Ik vraag steeds of hij belangrijke dingen met mij wil delen maar dat doet hij niet. Hij neemt eigenlijk weinig verantwoordelijkheid. Als ik namens de kinderen een mail stuur met wat ze mij vertellen dan gaat hij zich verantwoorden of dingen wegrelativeren en het enige wat ik kan doen is de kinderen hierin coachen. Afspraken maken wil hij niet. Ik voel me enorm machteloos. Hoe ver moet ik hierin gaan?