Ivor (46 jaar) in Vragen van ouders
Gedicht voor het kind
Voor alle kids van Villa Pinedo die (hopelijk tijdelijk) geen contact hebben met 1 van beide ouders
Bloedband
Langzaam maar zonder aarzeling strooit de tijd
Zout
in die grote gapende wond
Daar waar we ooit samen verbonden waren
wrijft hij elke dag met een vreselijke lach
het gemis in. Dieper en dieper …….
En ik sta hier, verwonderd door het waarom, verlamd door de pijn
veranderd door de twijfel over wat ik niet goed heb gedaan.
Ik fantaseer hoe het met je gaat, Jij in de fast lane
hunkerend naar wat er voor je ligt
ontdekken, groeien, bloeien, leven
Ik weet, elke dag
wordt je mooier en mooier
zo zie ik je voor me. En vraag mij af, ben ik
daar nog ergens? Daar ….
zo diep ergens van binnen?
Dat binnenste binnen waar ik je zo graag mee naar toe zou nemen
waar de echo van jouw wortels ligt
diep weggestopt, onzichtbaar, in oorverdovende stilte
En ik? Ik kan alleen roepen, hier ben ik! Ik sta hier, alleen
gewoon jouw papa te zijn, verlangend naar weer gemist te worden
ik, ik, that’s all of me waarmee ik voor je sta
zie je me nog?
Waar ik ga volg jij
mijn echo reist met jou mee,
is zichtbaar op je gezicht
Uit mijn verleden kon jouw heden ontstaan
Kon je bouwen aan wie je bent.
Beweeg, beweeg, misschien ben je
bang, maar jij bent sterk
kan meer dan je denkt
Op die weg die nu onbegaanbaar lijkt
maar die ooit, niet meer zal zijn
dan een stap
Daar vind je mij, kwetsbaar
naakt, alleen maar ik
wachtend op jou
Vol van jou, trots, liefde
wachtend wachtend wachtend …..
liefs
papa
Helaas zo herkenbaar…vooral het stukje: En ik sta hier, verwonderd door het waarom, verlamd door de pijn
veranderd door de twijfel over wat ik niet goed heb gedaan. Ik krijg dat ook niet helder. Je naam als papa verandert in Theo, je wordt uitgekotst, wat voor beeld hebben ze van mij daar neergezet???
Sterkte!
Wat een mooi gedicht, ik schiet vol. Sinds 24 maanden zie ik mijn kinderen niet meer. Mijn dochter helemaal niet en mijn zoon heel af en toe (afgelopen twee jaar drie keer) en via what’sapp spreek ik hem nog wel eens Ze wonen letterlijk om de hoek. Ruim 13 jaar voor mijn kinderen gezorgd waarvan de laatste zeven jaar in co-ouderschap. Maar ineens ben ik de slechte vader die nooit naar ze omkeek, niet van ze houdt en een dictator en de kinderen zijn bang van me. Dan vraag je je toch af waarom mijn zoon toch nog sporadisch contact… Lees verder »
Hoi Ivor,
Wat een mooi gedicht…
Ik hoop voor jou en ‘vader’ dat jullie wegen weer richting jullie kinderen leiden. Het kan nooit, maar dan ook nooit de bedoeling zijn dat de moeder jullie je kinderen ontneemt. Of liever gezegd: dat ze de kinderen hun vader ontnemen.
Natuurlijk zit iedere situatie in elkaar, maar als ik dit zo lees, wil ik jullie veel sterkte wensen. Ik hoop dat andere ouders dit lezen en beseffen wat voor gevolgen een omgangsregeling kan hebben voor kinderen en hun ouders.
Groet,
Femke
Hallo Ivor, Wat een gemis. wat een gedicht. Wat een herkenning. Wat een verdriet. In alles herken ik het. Ook ik deed er alles aan om mijn kinderen te kunnen zien. Helaas zit het systeem zo niet in elkaar. Ik probeer de kinderen te vergeten en afstand te nemen. Soms zeg ik geen kinderen meer te hebben. Mijn leven gaat verder en ik wil niet bezwijken. Het vergeten lukt niet altijd ondanks dat ik mijzelf toespreek dat het goed gaat. Ik heb de moed opgegeven en de handdoek in de ring gegooid. De kinderen zijn gehersenspoeld, net zo als hun… Lees verder »