Lieve kinderen,

In 2016 zijn de vader van mijn jongste (zoontje nu 4 jaar oud) en ik uit elkaar gegaan. Geen vechtscheiding. Maar stilletjes, zonder teveel drama. Ik vertrok naar een nieuwe woning.

Meeging ook mijn dochter van (nu 11 jaar) zij beschouwde de vader van haar broertje als eigen vader.

Door zijn verschillende werkdiensten, haalde hij zijn zoontje eens in de week op wanneer hij vrij was. En bleven beide kinderen bij hem slapen. Mijn dochter begon de omgang vervelend te vinden, omdat ze het gevoel kreeg dat haar broertje vreselijk werd verwend en werd voorgetrokken. Uiteindelijk is dat geëscaleerd en heeft zij totaal geen contact meer met hem. Alleen mijn zoontje gaat nog naar hem toe. Ik vind heel eerlijk dat hij ook niks heeft gedaan om haar bij zich te houden. Ik was eerst erg verdrietig hierover en boos. Ze had hem beschouwd als haar vader. Noemde hem papa en nu werd ze voor de 2e x in haar leven verlaten door een man die haar vader had moeten zijn. Terwijl m’n zoontje door zijn vader en grootouders wordt verwend als een keizertje. Mijn ex-partner had ons zoontje alleen 1 of 2 x door de weeks. Na de opvang. Nooit een weekend. Nooit eens echt iets leuks doen. Dat heb ik hem vaak verweten.

Inmiddels heb ik een nieuwe relatie gekregen. (Nu 1,5 jaar) een man zonder kinderen. M’n dochter is superhappy met hem en mijn zoontje houdt ook van hem. Maar natuurlijk is zijn papa de beste.

Dochter en ik willen in de zomer verhuizen naar mijn vriend. Gezien mijn alleen gezag en tevens dat er geen omgangsregeling is heb ik vader hierover ingelicht, 9 maanden voorafgaand aan de verhuizing.

Mijn dochter wil heel graag want ze heeft niks meer (familie) in de stad waar we nu wonen. Mijn zoontje heeft er ook zin in. Ik maak hem bewust van de veranderingen. Dat hij straks papa in de weekenden kan zien, meer tijd samen. Maar ook dat hij in groep 2 naar een nieuwe school gaat. Het maakt, denk ik veel uit, dat we in de weekenden al daar zijn. En de kids zich het afgelopen jaar, het huis, de buurt helemaal eigen hebben gemaakt.

Nu heb ik aan mijn ex gevraagd om via mediation een omgangsregeling te treffen zodat dat vaststaat als ik ga verhuizen. Hij geeft aan dat hij het tot aan de rechtbank gaat spelen en ik ons zoontje indoctrineer met mijn verhuisplannen.

Ik vind dit heel lastig. Ik kijk toch eerder naar mijn dochter, omdat zij zoveel teleurstelling en verdriet heeft moeten verwerken en wil juist ook datgene wat zij wil. Ik wil juist niet mijn zoontje zijn vader weghouden. Daarom wil ik het correct doen. Heb ik op tijd hem ingelicht over de verhuizing, mediation voor omgangsregeling. maar ik wil vooral de kinderen bij elkaar houden. Ik ga niet akkoord dat mijn dochter maar 50% opgroeit met haar broertje. Zijn vader zegt dat als ik wegga dan wil hij volledig alleenstaand ouderschap. hij heeft nog nooit voor zijn kind heeft gezorgd in momenten van stress. Alleen tijdens vrije dagen.

Ik ben zo bang dat als hij naar de rechtbank stapt omdat hij nooit een omgangsregeling wil accepteren via mediation (voor gezag aan te vragen, tegenhouden verhuizing, omgangsregeling) e.d. dat het toch een hele zware en verlate vechtscheiding gaat worden, met alleen maar verdriet op het eind en geen oplossing.

Ik hoop eigenlijk op advies. Hoe ik m’n zoontje kan beschermen tegen onze a.s. gevecht..😥