Samengesteld gezin + een gratis ex!

Ik heb twee kinderen met mijn ex, mijn vriend heeft ook twee kinderen en daar de volledige zorg voor. Nu zijn wij een samengesteld gezin van zes! Super leuk, druk en soms lastig maar vooral heel gezellig. Er is altijd iemand om mee te spelen of mee te praten.

Maar er is nog een extraatje; de ex-partner! De ex van mijn vriend heeft er voor gekozen om vreemd te gaan in hun relatie en toen hij daar achter kwam is ze vertrokken. Zonder haar kinderen! Ze heeft ze gewoon in de steek gelaten. De kinderen zijn dus door de rechter aan mijn vriend toegewezen.

Ik maak dingen met zijn ex mee die ik niet begrijp, ook de verhalen van de afgelopen jaren begrijp ik niet als moeder. Hoe kun je je kinderen zo in de steek laten? Hoe kun je het over je hart verkrijgen om maar met 1 kind op vakantie te willen terwijl je er twee hebt! En hoe kun je als moeder je kinderen confronteren met huiselijk geweld?? Mijn vriend zijn ex wordt geslagen door haar nieuwe partner. Het ene moment wil ze van hem af, het volgende moment is er allemaal niets gebeurt en gaan ze weer samen verder. In de winter van 2013 kwamen de kinderen iedere 2 weken wanneer ze weer een weekend bij “mama” waren geweest met een ander verhaal thuis. Mama gaat scheiden, Mama gaat alleen wonen en daarna Mama en …. zijn weer bij elkaar! Iedere 2 weken opnieuw!!!!
Hoe kun je als moeder na een vechtpartij huilend bij je dochter in bed kruipen en troost zoeken? Ze is nog maar 9!!!! Hoe kun je als moeder ruzie maken met je vriend en aan je kinderen gaan trekken om ze mee te nemen, ook al weet je dat je niet mag autorijden!! Hoe kun je je kinderen afmelden voor hun sport of zwemles als je als ouder geen zin hebt om te gaan. Hoe kun je je kinderen voor je laten liegen en alle communicatie met de andere ouder laten regelen? Hoe kun je je kinderen op die manier opvoeden? Iedere 2 weken komen ze helemaal ontregelt thuis.

Ik weet niet zo goed wat ik met haar moet. De kinderen zijn loyaal aan hun moeder natuurlijk en missen haar ook wanneer ze bij ons zijn. Logisch, dat geeft ook niet. Ik hoef de plaats van hun moeder ook niet in te nemen. Maar ik zorg voor ze alsof het mijn eigen kinderen zijn en heb met ze te doen. Ik zie het verdriet, de pijn en de frustratie.
Maar ik heb het AMK gebeld en zij spreken van pedagogische verwaarlozing en als kinderen omstander zijn van huiselijk geweld is er ook sprake van kindermishandeling. Maar omdat de kinderen via schoolmaatschappelijk werk worden geholpen en wij als verzorgers de juiste instanties en hulpverlening al hebben ingeschakeld laten zij het daarbij. Er wordt geen onderzoek ingesteld. Zelfs niet nadat ik de politie had gebeld toen mama tegen de afspraken in de kinderen kwam ophalen. Ze wilde binnendringen en vertelde mij dat wat ik deed niet kon!!! Ik was niet hun moeder!!! Dat zei ze. Wat zij doet! Dat kan toch niet??? Haar zoontje is van angst onder te tafel gedoken!!! Dat kun je je kinderen toch niet aandoen?

Ik zit met mijn handen in het haar, ik zie dat de kinderen enorm worstelen. Mama wil niet meer met ons praten en vind dat wij het allemaal ook niet goed doen. Want in ieder gezin is wel eens ruzie!! AAARRCCHHH!!!
Ze moet wakker geschud worden en de kinderen op de eerste plaats zetten!
Maar dat doet ze niet en van mij of mijn vriend neemt ze niets meer aan…. wat kan ik nu nog doen? Ik wil de situatie oplossen maar dat kan niet. Maar misschien hebben jullie wat tips voor mij hoe ik moet omgaan met mijn situatie?