Sandra (46) in Vragen van ouders
Ik ben zoekende naar mijn rol
Goedemiddag,
Ik ben sinds 7 jaar gescheiden en in het begin gingen onze dochters om het weekend naar hun vader en op alle maandagen. In de loop van de tijd is dit verandert en vanaf januari wonen ze allebei full time bij mij. Mijn dochters zijn 13 en 15. Toen ik gebon te merken dat ze steeds minder graag naar hun vader gingen heb ik geprobeerd om dit zoveel mogelijk te stimuleren omdat ik het belangrijk vind dat ze contact hebben met hun vader. Ik merk dat ik dit steeds moeilijker vind, deels omdat hij er zelf ook niet heel veel moeite in stopt om het contact warm te houden. Wat is het beste dat ik kan doen voor mijn dochters, ze toch vertellen hoe belangrijk het is dat ze hun vader wel blijven zien en het contact te pushen of moet ik het een btje op z’n beloop laten en hen met zijn drietjes dit laten uitzoeken. Ik ben zoekende naar mijn rol hierin en wat het beste is.
Liefs Sandra
Hoi Sandra, Fijn dat je wilt sparren over je situatie! Ik ben op mijn 12e bij mijn moeder gaan wonen. Hiervoor was er 8 jaar co-ouderschap. Ik merkte dat het bij mij veel onrust opleverde dat ik steeds heen en weer moest. Ook vond ik het het huis bij mijn vader niet fijn, ik voelde mij er niet thuis. Terwijl dat gevoel juist heel belangrijk voor mij was. Heb je al eens gevraagd aan je dochters waarom ze niet meer naar hun vader willen? Uiteindelijk is het absoluut niet prettig om als kind te worden gepusht. Daarom zou ik eerder… Lees verder »
Hi Esther, Dank je wel voor je reactie! Dit klinkt wel een btje hetzelfde. Gelukkig heb ik het veel met mijn dochters over waarom ze niet meer daarheen willen en hoe ze zich daarbij voelen. Zij geven ook aan dat ze het huis niet fijn vinden en dat ze zich er niet thuis voelen. Moeilijk te achterhalen waar dit dan precies aan ligt maar zeker heel belangrijk. De communicatie tussen de meiden en hun vader verloopt ook niet heel soepel dus dat maakt het ook niet makkelijker. Ik denk dat ze vooral wat wederzijds begrip missen. Maar goed om te… Lees verder »
Hey Sandra, Wat een goede vraag! Toen mijn ouders uit elkaar gingen was ik 13, en bleef ik bij mijn moeder wonen. Ik zag vanaf dat moment mijn vader veel minder tot niet, daar had ik namelijk even geen behoefte aan en gaf rust. Mijn moeder heeft altijd in die tijd blijven benadrukken hoe belangrijk het is dat ik mijn vader zie en heeft altijd positief over hem gepraat, ook al deed mijn vader geen moeite om mij te zien. Eerst kon ze me nog weleens pushen dat ik naar mijn vader moest, maar dat zorgde dan voor heel veel… Lees verder »
Hi Farah, Dank je wel voor je reactie! Dit helpt zeker! Ik merk inderdaad ook dat het strijd is als ik ze te veel push om naar hun vader te gaan en dat wil ik ook niet. Ze hebben nu zelf aangegeven wat ze wel een prettige manier zouden vinden en ook al vind ik dat het contact daarmee echt minimaal is, laat ik dit voor nu maar even zo. Ik geef ze aan dat ze altijd meer naar hun vader kunnen en mogen als ze daar behoefte aan hebben, maar ik merk ook aan ze dat zij eigenlijk vinden… Lees verder »
Goedendag Sandra, Ik begrijp heel goed dat je graag het beste voor je dochters wil. Hier is mijn ervaring en hopelijk helpt dit jou verder. Als je nog verder vragen hebt, laat me maar weten. Je kan altijd weer een reactie hierop plaatsen. Ik ben zelf mijn hele leven opgegroeid met mijn moeder en haar kant van de familie. Mijn vader was er eigenlijk nooit voor me. Ik had hierbij het geluk gehad dat mijn moeder heel veel voor mij had gezorgd. Hierdoor heb ik een hechte band met mijn moeder aan overgehouden en dat was heel fijn. Ook was… Lees verder »
Hi Noza,
Dank je wel voor je reactie! Fijn om te horen hoe het bij jou is gegaan en wat je daaruit hebt gehaald. Toevallig heb ik ook al even een nieuwe relatie, gelukkig botsen ze niet maar ik merk wel dat er soms wat loyaliteitsproblemen zijn tov hun vader omdat mijn nieuwe vriend op sommige gebieden meer die rol inneemt. Eigenlijk geven alle reacties vanuit jullie aan dat ik vooral goed moet luisteren naar de meiden, veel met ze moet praten erover en goed kijken naar hun eigen behoeften. Dank!
Liefs
Sandra