Ruim 2 jaar geleden kwam ik in een, niet door mij gewenste, scheiding terecht. Er was geen sprake van ruzie of een vechtscheiding. Wel was het zo dat mijn ex-echtgenote, naar later bleek, voor iemand anders koos.
Voor onze beide dochters, nu 13-15 jaar oud, werd een plan opgesteld waarbij we hen ieder 50% van de week zouden verzorgen. Mijn oudste dochter koos echter vanaf het 1e moment ervoor om nauwelijks meer naar haar moeder te gaan. In het begin ging het nog maar al snel werd de verstandhouding tussen hen slechter. Dit is een aantal keer tot uitbarsting gekomen. Het gevolg: mijn oudste dochter wil eigenlijk geen contact meer met haar moeder. Ik vind dit, los van de scheiding, heel erg. Ik probeer haar te stimuleren wel naar haar moeder te gaan dan wel om ten minste contact te onderhouden. Ze wil niet. De huisarts is ingezet evenals een kindercoach en een POH-GGZ. Maar steeds kapt ze de hulp af. Haar gedrag is zeker niet beïnvloedt door mij, integendeel. Zoals ik zei probeer ik haar te stimuleren wel naar haar moeder te gaan of contact op te nemen. Ik word echter ten onrechte beschuldigd van het aanzetten tot ouderverstoting.
Ik wil heel graag mijn oudste dochter helpen om open te staan voor het contact met haar moeder. Haar moeder wil dat uiteraard ook graag. Ik weet alleen niet meer hoe ik mijn oudste dochter zover kan krijgen. Hebben jullie ideeën of suggesties?