Hallo allemaal,

Hier een vader met veel verdriet en twijfel.

Een paar maanden geleden heeft mijn vrouw laten weten te willen scheiden. Wij hebben 3 prachtige kinderen van 2, 4 en 7 jaar oud. Mijn vrouw heeft direct laten weten met de kinderen in haar geboortedorp te gaan wonen. Dat is een klein dorp, 20 kilometer van onze woonplaats. Ik wil in de huidige plaats blijven wonen, ik heb verder ook niets in het geboortedorp van mijn vrouw. Haar ouders wonen daar nog.

Ik heb grote moeite met de aangekondigde verhuizing. Er zal vrijwel geen spontaan contact met de kinderen mogelijk zijn, ze kunnen niet even bij mij langs komen (ook niet als ze wat groter zijn, er gaat geen OV naar dat dorp). Ze zullen daar op een kleine basisschool terecht komen, voor de middelbare school moeten ze een uur fietsen (dus 2 uur per dag).

Intussen dreigt de scheiding uit te lopen op een gevecht, helaas. Daarom ben ik het huis uitgegaan. Dat is rustiger voor de kinderen, maar heel moeilijk voor mij (en ik denk ook voor de kinderen). Ik zie ze nu op de donderdag en om de week een weekend. Veel te weinig….

Waar doe ik goed aan? Ik neig er naar om in te stemmen met de verhuizing. Ik zou dan graag de kinderen om het weekend bij mij hebben, van vrijdagavond tot maandagmorgen (dan wil ik ze naar school brengen). En het liefst haal ik ze door de weeks een keer uit school en breng ze de volgende dag naar school. Dan zie ik waar ze zijn, wat ze doen en wie hun vriendjes zijn. Maar het voelt als falen als vader. Gevoelsmatig ben ik er veel te weinig voor ze. Maar wat is het alternatief? De verhuizing tegenhouden betekent een enorme langdurige vechtscheiding. Dat is niet in het belang van de kinderen. En wat hebben de kinderen aan een moeder die met tegenzin ergens woont?

Het liefst heb ik de kinderen meer weekenden bij mij, maar ze moeten ook weekenden bij hun moeder doorbrengen. En in de buurt van hun nieuwe vriendjes. Dat geeft ook te denken over het doordeweekse moment bij mij, dan kunnen ze niet met klasgenootjes en vriendjes spelen. Is dat wel in het belang van de kinderen?

Hoe zal dit gaan zodra ze naar de middelbare school gaan? Dan zal het doordeweekse contact waarschijnlijk vervallen. De kinderen die dan nog naar de basisschool gaan zie ik dan wel, de middelbare scholier niet. Dat maakt mij nu al erg verdrietig.

Hebben jullie hier ervaring mee? Waar doe ik goed aan? En hoe zorg ik er voor dat ik als vader vol in beeld blijf?