Astrid (54) in Vragen van ouders
Jongvolwassen zonen vertellen over de scheiding
Hai, binnenkort zal ik aan mijn twee zonen van 22 en 26 jaar gaan vertellen dat ik mezelf wil ontkoppelen van de relatie met hun vader. Al zijn ze volwassen dan nog zal dit impact hebben. Mijn man, staat niet achter mijn keuze. Het zal daarom een gesprek van 1 kant zijn. Kunnen jullie mij advies geven hoe ik het beste , deze twee jong volwassen mannen mijn keuze kan vertellen? En ook wat je bv voor jezelf moet houden waarom je weggaat (er is geen ruzie, het is een persoonlijk verlangen van mij als moeder om op eigen benen te staan). Bedankt voor jullie advies!
Hey Astrid, fijn dat je het goede wilt doen. Ik ben zelf 23 en mijn ouders zijn twee jaar geleden uit elkaar gegaan. In mijn geval wilde mijn vader bij mijn moeder weg en was ze het er zelf niet mee eens. Toch hebben ze dit samen verteld. Ik had veel onbegrip voor de keuze maar wat mij hielp was veel gesprekken met mijn ouder hebben over waarom hij ervoor koos om weg te gaan. Waarom het voor hem zo belangrijk was om zelf verder door te ontwikkelen als individu. Dat zou dan ook vooral mijn advies zijn: Ik zou… Lees verder »
Dag Lisa, ontzettend fijn en helpend dat je jouw ervaring en gedachten met me deelt. Ik zie er natuurlijk tegenop en dan helpen jullie reacties zeker.. je geeft aan dat je veel onbegrip had. Is dat ooit gekomen? Of was begrip uiteindelijk niet nodig om het te accepteren,?
Warme groeten Astrid
Hi Astrid, Dankjewel voor je vraag, fijn dat je ons forum gevonden hebt! Ik kon mij meteen herkennen in wat jij schreef. Mijn ouders hebben mijn broertje, zusje en ik verteld dat ze gingen scheiden toen wij drieën al jongvolwassen waren (precies tussen de leeftijd van jouw kinderen in) en dat maakte veel indruk. De scheiding van mijn ouders was ook de keuze van mijn moeder en mijn vader was het er niet mee eens. Dit is lastig. Daarnaast heb je ook al een hele poos van je leven een gezinssituatie gekent die nu gaat veranderen. Ondanks het zijn van een… Lees verder »
Dag Sterre, dank je wel voor je uitgebreide reactie! Echt fijn. Zeker omdat de situatie zo overeenkomt. En te horen dat ondanks jongvolwassene zijn je wel ‘kind’ blijft. En hen niet als ‘vriend’ mee te nemen in wat er speelt. Soms is dat best een lastig gebied. Tot waar deel je en wat niet.
Nogmaals dank je wel Sterre!
Warme groet Astrid
Hi Astrid, hoe lastig sommige aspecten zijn in elke scheiding, prijs ik je voor het kiezen voor jezelf. Vaak merken kinderen ook al (onbewust) dat een scheiding beter is, maar dat hoeft natuurlijk niet. Ik was zelf nog te jong om daarbij stil te staan (ik was 6 toen ze scheidden) maar ik weet achteraf wel door de herinneringen aan ruzies thuis dat het heel goed is dat de scheiding heeft plaatsgevonden. Mijn vader ging destijds ook niet met mijn moeder akkoord, dus dat herken ik. Mijn advies zou zijn: vertel het ze helemaal vanuit jouw perspectief. Neem dus geen… Lees verder »
Dank je wel Carly, hartstikke fijn je advies. Het moeilijke bij ons is dat er geen sprake is van ruzies. Nog liefde maar mijn pad door (jeugd) omstandigheden vraagt nu om aandacht voor mezelf. Dus voor de jongemannen zal het onverwachts binnen komen. Maar je advies hoe ze de ruimte te geven en bij mezelf te blijven neem ik zeker mee! Dank je wel
Graag gedaan en succes Astrid!