Ik maak me zorgen…

Ik ben moeder van een zoon van 11 met asperger.
Ik ben nu 6 jaar gescheiden. Mijn exman was vrij snel al hertrouwd. 2 jaar geleden kregen ze een baby samen.
Mijn zoon moest enorm wennen. De aandacht moest nu verdeeld worden over 2 kinderen. Papa deed ineens veeeel minder dingen met mn zoon.
Papa kreeg natuurlijk minder nachtrust, en werd daardoor snel geprikkeld, driftig en ging schelden, zelfs tegen de kinderen.
Ik hoor na de weekenden dat mn zoon bij papa is geweest regelmatig zulke verontrustende dingen .
Regelmatig spreek ik mijn exman erop aan of hij zijn driftbuien in wil houden. Dit gaat nu al 2 jaar door, en wat ik laatst hoorde wat hij door huis schreeuwde deed mij de das om. Echt vreselijk, ik ga het hier niet in detail vertellen, zo erg.
Wederom heb ik hem erop aangesproken, maar ik moet me geen zorgen maken hoor zegt hij dan doodleuk.
Zijn vrouw heeft tegen mijn zoon gezegd dat ze het niet leuk vond dat hij het aan mij verteld van papas gedrag.!!!!
Vorige week belde hij mij op…… “we krijgen een dochtertje erbij”.
Nadat het tot mij doorgedrongen was kreeg ik het echt benauwd. NOG een kind erbij???? Dat kan niet waar zijn…een man die zooo slecht tegen huilende kinderen en onderbroken nachten kan, nog een kind ???
Ik maak me echt grote zorgen hoe erg hij straks wel niet tekeer gaat als er nog een kind zijn rust verstoord.
En MIJN zoon moet alles aanhoren, alsof het normaal is dat papa’ s schelden. Hij wordt er erg nerveus van, en gaat dan papa uit de buurt als die driftig is.
Ik vind het echt zoooo erg dat zn vader zo’ n kort lontje heeft. En ook dat papa straks nog minder tijd voor zn eerste kind heeft.
Morgen ga ik praten met hulpverlening, want ik wil dat zn vader zich onder controle houdt. Hopelijk luistert hij wel naar een buitenstaander.
Ondertussen slaap ik niet meer van de zorgen, ik ben radeloos.
Herkent iemand deze situatie?