Wij hebben co-ouderschap voor onze zoon van 14. Mijn zoon geeft iedere week bij de wisseling aan dat hij niet naar zijn vader wil, maar bij mij wil blijven. Gaat met veel tegenzin weg. We praten veel over waarom hij dat niet wil. Mijn ex verwijt me veel en is snel boos op dingen die ik vraag, zeg, doe en heeft veel commentaar op hoe ik met onze zoon, zijn school en opvoeding omga (veel negatieve mails). Ik kan het gesprek over aanpassen van co-ouderschap daarom niet met hem aangaan. Mijn ex denkt en vindt dan dat ik mijn zoon opstook. Dat is echt niet het geval! Ik heb het vaak met mijn zoon over dat het belangrijk is dat zijn vader ook in zijn leven blijft en vraag hem hoe hij dat dan zou zien/willen. Wat hem betreft ziet hij hem nooit meer. Mijn zoon heeft al een aantal keer geprobeerd het gesprek met zijn vader aan te gaan, maar het lukt hem niet om duidelijk te maken dat hij het anders wil. Hij vindt het eng en vindt dat zijn vader niet voor rede vatbaar is en ik citeer “toch alleen maar doet wat hij zelf wil”. Wat raden jullie aan om hiermee te doen? Ik wil mijn ex het contact met zijn zoon niet ontzeggen, maar vind het ook vreselijk om te zien dat mijn zoon het niet zo wil. Ik heb hem al eens gewezen op jullie site, maar hij vindt het lastig om jullie te benaderen. Wat raden jullie aan om te doen?