Hoi
Ik heb een vraag over hoe ik het beste met iets om kan gaan.
Sinds 3.5 jaar ben ik samen met een hele leuke man met 2 kinderen. Een meisje en een jongen. (10 en 7).
We wonen ondertussen samen en met zijn vieren gaat het heel fijn.
Gelukkig gaan de afspraken die mijn partner met zijn ex hebben ook ok. Zij hebben co ouderschap wat er op neer komt dat ze de kinderen beiden 50% hebben. Ze wonen ook dicht bij elkaar dus dat is erg fijn.
Hetgeen ik lastig vind mee om te gaan is dat de moeder van de kinderen. erg negatief is naar mij toe en dan vooral achter mijn rug om. Ik moest van de kinderen horen dat zij mij scheldwoorden noemt.
Ik zal niks negatiefs zeggen over haar naar de kinderen en anderen Heb ik gelukkig ook nog nooit gedaan. Wat echter blijft steken is dat zij mij diskwalificeert als belangrijk persoon in het leven van de kinderen. Ze laat in alles blijken dat ze mijn positie niet belangrijk vind en geeft ook aan dat ze het raar vind dat mijn familie (ouders, broers, zus) op de verjaardag van de kinderen komen. Dit terwijl de kinderen juist een hele leuke band met mij en mijn familie opbouwen. Maar moeder houdt al het contact tussen mij en haar af.. Het is hoi en doei aan de deur en daar blijft het bij. We hebben 1 maal samen gezeten in die 3.5 jaar. Verder heeft ze er geen behoefte aan.
Ik begrijp echt dat het lastig is om te moeten accepteren dat er als je uit elkaar gaat er nieuwe mensen in het leven komen van je kinderen die ook een deel van de zorg op zich nemen. Vind het alleen zo jammer dat het contact zo minimaal is en achter mijn rug om zo negatief blijkt te zijn.
Moeder wil niet in gesprek en mijn partner heeft er een keer iets van gezegd maar moeder wuift het dan weg. Ze gaat niet het gesprek aan en bagatelliseert het.
Is er nog iets wat wij hierin kunnen doen? En als moeder niet wil praten is dit iets wat met de kinderen besproken kan worden? Wij houden ze nu hier buiten maar ze krijgen van de kant van moeder dus wel scheldwoorden mee. Hoor graag tips.