Beste jongeren,

Ik ben een moeder van vier kinderen. De vader van mijn jongste zoon, heeft mijn zoontje op 11 jarige leeftijd meegenomen. De beschuldigingen begonnen, mishandeling, verwaarlozing etc. Op advies van Jeugdzorg heb ik een OTS aangevraagd en dit stopt binnenkort. Inmiddels is duidelijk dat mijn zoontje, nu 13 jaar, alles verzonnen heeft onder druk van vader. Hij zit klem omdat vader zegt dat hij nooit bij mij heeft willen wonen en ik niet van hem houd. Inmiddels hebben zijn broer, zussen en ik hem al 2,5 jaar niet meer gezien. Er is geen contact te krijgen want mijn zoon wil ons niet zien. De psychiater heeft aangegeven naar mij. Er is sprake van een ouderverstotingssyndroom en het gif zit zo diep dat hij nooit meer contact zal zoeken.

Zelf heb ik altijd gezorgd dat mijn zoon niet hoefde te kiezen, vader ging 200 km verder weg wonen maar kon hem halen en zien wanneer hij maar wilde. Nooit heb ik me negatief uitgelaten en altijd zijn belang voorop gehouden. Vader is een veteraan met een PTSS en inmiddels lid van de sekte avatar. Een bijzondere levensovertuiging en een tak van de new Scientology beweging. Vader houdt erg veel van zijn zoon en is in de overtuiging dat ik niet van mijn kind houd en heeft daarom besloten dat ik als moeder niet meer mee mag doen.
Op dit moment zie ik mijn zoontje al 2,5 jaar niet meer. Mijn verdriet is enorm en ik weet niet meer wat ik moet doen om mijn zoontje te overtuigen van het feit dat ik wel heel veel van hem houd. Kaartjes bereiken hem niet, Facebook is geblokkeerd en telefoonnummer is veranderd. Via de psychiater heb ik brieven en kaartjes gestuurd, volgens de psych is er geen emotie en interesseert het hem niets. Ik moet het loslaten en verder gaan met mijn leven. ( hoe ??)

Nu wil ik graag contact opnemen met de middelbare school waar mijn zoontje naar toe gaat binnenkort ( bij toeval achter deze gegevens gekomen ) dit omdat ik graag wil weten hoe het met mijn zoon gaat en om mijn zorg uit te spreken. Mijn zoon is zwaar dyslectisch maar krijgt daar geen begeleiding voor omdat vader zegt dat hij dit kan genezen volgens de leer van Avatar. Ook wil ik graag dat de school weet dat er nog steeds een moeder is ( met gezag ) en broer en zussen die hem verschrikkelijk missen.

Is het verstandig om mij in het leven van mijn zoontje te blijven mengen ? Doe ik er goed aan om signalen af te geven dat ik nog steeds geïnteresseerd ben ?

Of moet ik juist niets doen, alles laten zoals het is ? Dat betekent dus geen contact, geen informatie en niets weten van hem.

Mijn hoop is er niet meer, adviezen van de zogenaamde professionals hebben er alleen maar toe geleid dat ik in een strijd belandde omdat vader de ene rechtszaak na de andere aanspant, iets waar ik nooit in wil zitten en wat voor mijn zoontje heel erg moeilijk moet zijn. Het enige wat ik wil is dat mijn zoontje gelukkig is, als het beter voor hem is dat ik niets doe dan doe ik niets. Maar wat is goed. Hem te spreken krijgen lukt al 2,5 jaar niet. Jeugdzorg geeft aan dat hij mij niet wil zien en dat ik dat moet respecteren. Zijn broer en zussen hebben ook van alles geprobeerd maar ook dat is gestopt omdat hij dit niet meer wil

Voor mij is dit alles een nachtmerrie waar ik niets van begrijp. Iedereen hield zoveel van hem en hij hield van ons allemaal. Vader, moeder, broer, zussen, gehele familie. Niemand ziet hem meer. Zijn gezin bestaat nu alleen nog uit vader, vriendin vader en de moeder van de vriendin. Hij praat met minachting over ons en hij wil met niemand iets te maken hebben.

Heeft 1 van jullie enig idee wat er in het hoofd van mijn zoontje omgaat ? Zou hij nog wel eens aan ons denken ?
Wat moet ik doen ?
Wat is goed voor mijn zoontje. ?

Alvast bedankt voor de reactie.

Mvg Leontine