Ik ben een moeder van een dochter van 10 jaar en een zoon van bijna 14 jaar. Aankomende mei zijn mijn ex partner en ik 3 jaar uit elkaar. Mijn kinderen zijn gemiddeld 40 % bij hun vader en 60 % bij mij. Wij als ex partners proberen het beste te doen voor de kinderen. Ouderavonden of andere belangrijke situaties doen we samen en we kunnen best samen door 1 deur. Ik merk steeds meer dat vooral mijn dochter bij papa het als iets extra’s ervaart. Wat betekend dat ze bij mama redelijk vaak boos is en best moeilijk gedrag laat zien wat niet altijd leuk is. Heb geprobeerd met haar hierover te praten. Ze gaf aan dat ze papa miste ivm nieuwe relatie die er vaak is en papa nu een studie volgt en er ook minder is. Ben blij dat ze uiteindelijk haar gevoel heeft weten te uiten, maar ook geprobeerd haar uit te leggen dit met papa te bespreken, want als papa het niet weet kan hij het ook niet veranderen of haar helpen. Dit vind ze moeilijk, en dat begrijp ik. In overleg met haar gevraagd dit voor haar aan papa te vertellen. Dit vond ze oké. Mijn ex gebeld en aangegeven dat het belangrijk is dat hij even met haar moet gaan praten. Situatie kort uitgelegd. Hij heeft dit opgepakt en ze hebben een gesprekje gehad. Dat is dan ook het enige wat ik terug hoor. Dit vind ik dan soms ook best lastig, maar wil haar ook niet pushen. Hoe kan ik nou het beste met haar gedrag omgaan dat ze bij papa heel gezellig is en bij mama haar boosheid toont? Ik moet blij zijn dat ze het laat zien, maar ja lastig.