ik heb t hier al eerder verteld, de vader van mijn kinderen vindt de kinderen die met hem willen praten over wat ze dwarszit, erg lastig. Alleen de. jongste, die alles leuk en fijn lijkt te vinden en zogenaamd nergens last van heeft, is nog welkom in zijn huis. De oudste twee die het toneelstuk niet meespelen worden uitgescholden. Vorige week stond hij ’s nachts. voor de deur om mij te vertellen dat als ik ze niet ‘in bedwang zou houden’ hij ‘niet voor zichzelf in zou staan’. Ik heb uiteraard meteen een melding bij de politie gedaan en het advies gekregen om volgende keer t gesprek op te nemen. Nu heeft hij al strafblad voor mishandeling (niet binnenshuis) en ik heb ook nog andere beelden bewaard van dingen die niet door de beugel kunnen, dus mij maakt hij niet bang. Maar dat kan ik niet met kinderen bespreken, dus die zijn wel bang. En kunnen er eigenlijk ook niet thuis overr praten omdat jongste niks hoeft te weten. Zij ziet papa nog als haar held. Een ongelooflijk ingewikkelde situatie die steeds verder escaleert. Daarbij komt nog dat hun vader niet aanspreekbaar is hierop. Voor hem zijn de oudste 2 een blok aan zijn been die zijn nieuw op te bouwen leven in de weg staan. Dus gesprekken zoveel mogelijk uit de weg gaan of afspraken die ze dan maken ‘vergeten’ of anders interpreteren, is tot nu toe de ervaring die zij hebben bij alle pogingen tot contact die zij proberen te maken. Binnenkort zijn er gezamenlijke activiteiten op de school van jongste waar we allemaal graag aan meedoen. Oudste twee zijn nu al angstig wat hij gaat doen. De spanning hierover is te snijden on huis, eigenlijk net zo als toen we nog niet gescheiden waren. Hulp erbij vragen heeft tot nu toe niet geleid tot oplossingen. Als hij erbij komt speelt hij een toneelstukje dat hij kinderen zo vreselijk mist en ondanks dat hij geen enkele afspraak daarin nakomt, heeft hij altijd wel smoes waar die buitenstaander intrapt. Dus ik weet t gewoon niet meer. Hoe kunnen alle kinderen een beetje ontspannen hun leven gaan leiden na al die jaren stress, waarbij ze allemaal ruimte hebben om zich te uiten? Op dit moment houden we allemaal heel veel rekening met jongste, ook omdat ik bang ben dat ze weg gaat lopen of bij papa wil wonen (wat hij overigens helemaal niet wil), maar die situatie is niet ok.