Mijn dochtertje is 11 jaar, ik heb co-ouderschap, om de week . Al 7 jaar werd/word tijdens de wissel ik streng toegesproken door de moeder(ex), over hoe dingen anders moeten bij mij. 2 jaar terug is er een escalatie geweest, en is mijn dochtertje vlak voordat we(vriendin, ik en mijn dochter) 2 weken op vakantie zouden gaan, weggehouden vanwege allerlei argumenten waarbij wij dachten dat is geen halszaak. Na veel praten is de vakantie doorgegaan. nu bijna 2 jaar later word dezelfde situatie gecreëerd maar nu is er een brief van mijn dochter binnen dat ze zich ongelukkig voelt en dat ik meer van mijn vriendin zou houden dan van haar. ZEER ernstig. Echter het gesprek moet plaatsvinden bij haar moeder thuis. Wat voor mijn gevoel op het “matje roepen” is, en ik voel mij in het nadeel,mijn ex is dermate scherp dat ik klem gepraat word zonder dat er ook naar mijn geluisterd word. Ik heb gevraagd om een gesprek met mijn ex bij het buurteam. En dat wil ze niet. Argument jij hebt een gezinssituatie waar ons kind een probleem mee heeft, praten kan, maar dan wel hier. Ik hoef geen gelijk, het zou prettig zijn als mijn ex en ik 1st onder begeleiding met elkaar konden praten om beter om te gaan met deze situatie. Hoe krijg ik mijn ex nu aan de onpartijdige tafel met begeleiding? Zodat mijn dochtertje daar het minste last van heeft? Uiteindelijk zullen mijn dochtertje en mijn vriendin en ik samen een weg moeten vinden waarbij mijn dochtertje het gevoel krijgt dat ik ontzettend veel van haar hou maar ook dat ze mij zal moeten delen.