Ik ben bijna drie jaar geleden officieel gescheiden van mijn ex vrouw. De scheiding was wat je noemt een vechtscheiding, helaas. Het vechten ging/gaat om de omgang met onze twee dochters (nu 10 en 13 jaar).
In de periode tussen het besluit en de officiële scheiding woonde ik uit huis en kreeg ik een vaste vriendin. Mijn ex was/is heel rigide in de omgangsregeling; als zij niet bij de kinderen kon zijn, mocht iedereen voor onze meiden zorgen, maar ik niet. Ze liet ze zelfs liever alleen. Tijdens de rechtszitting had de Raad van de Kinderbescherming er op aangedrongen dat er een bemiddelingstraject met professionele begeleiders gestart zou worden, om ons beide in ieder geval weer met respect in gesprek te krijgen. Ze gaf toen aan het bemiddelingstraject eigenlijk niet te willen, maar omwille van de kinderen zou ze het wel gaan doen. Na het intake gesprek en een eerste individuele gesprek trok ze de stekker uit het bemiddelingstraject. De Raad van de Kinderbescherming pakte het daarna op en na gesprekken met mijn meiden, mijn ex en mij, stelde ze mij in het gelijk; mijn meiden moesten meer omgang met mij hebben.
Na het advies van de Raad, volgde de rechter het advies op. Ik was blij, maar mijn ex vond een maas in de uitspraak en blokkeerde een deel van de omgang. Daarop volgde helaas een tweede rechtszaak, waarbij ik in het gelijk werd gesteld. Daarna werd de omgangsregeling gewoon uitgevoerd.
Op school vertelde mijn ex dat ze het niet aankon om mij te zien, dus wilde ze een aparte regeling voor bijv. de tien minuten gesprekjes. Maar op vrijdagmiddag stond ze wel bij de paardrijdbak als ik met onze meiden naar paardrijden ging. Na het paardrijden werd dan uitgebreid geknuffeld als afscheid. Als de kinderen de avondvierdaagse liepen en ik zou met ze lopen, stond ze ook op het veld om mee te lopen terwijl ze mij dan negeert.
Mijn ex beschikte zonder overleg over de tijd bij mij. Ze vertelde me niet dat er kinderfeestjes waren in mijn weekend, zodat ik er in het weekend mee geconfronteerd werd. Ik moest óf de planning van mij aanpassen, of de boeman zijn. Ze besloot dat mijn jongste naar club mocht zonder overleg met mij op de dinsdagen dat de meiden bij mij waren. En zo zijn er talloze voorbeelden.
Wanneer onze meiden van mij en mijn vriendin in de vakantie kleding kregen, werd mama ‘verdrietig’ als de kinderen die droegen.
Mijn ex vrouw heeft ondertussen zelf ook al ca. een jaar een nieuwe relatie, wat ik overigens van de kinderen moest horen. Ik heb mijn ex enkele maanden geleden voorgesteld om kennis te maken met elkaars nieuwe partners, maar dat wijst ze faliekant af.
De afgelopen zomervakantie met mijn vriendin, mijn dochters en die van mijn vriendin, was heel fijn. Vier week later, toen de schoolvakantie afgelopen was, zag ik onze meiden weer. Mijn jongste dochter wilde niet naar mijn vriendin en in een onbewaakt ogenblik liep mijn jongste dochter weg naar mijn ex. Mijn ex wilde haar niet terugsturen en beide meiden zijn uiteindelijk bij haar gebleven. Om een duidelijke grens aan te geven heb ik mijn meiden verteld dat elk weekend dat ze bij mij zijn, we minimaal één nachtje bij mijn vriendin zullen zijn. Daarop hebben de meiden aangeven de rest van het jaar niet meer te willen komen.
Afgelopen dinsdag 11 januari waren ze voor het eerst weer bij mij. Onze oudste dochter zegt dat ze helemaal niet meer naar me toe wil. Ze vindt het niet leuk genoeg meer, zegt ze. Onze jongste dochter wil nog wel, maar alleen als mijn vriendin er niet is.
Ik ben de strijd moe. De relatie tussen mij en mijn vriendin lijdt er onder en ik vind dat mijn ex mijn leven niet moet bepalen. Maar ik wil mijn meiden niet kwijt. Ik wil graag het traject van begeleiding tussen mijn ex en mij weer ingaan om zo als ouders van onze meiden respectvol, elkaar steunen in onze ouderrol met elkaar om te kunnen gaan en dit ook beide uit te dragen naar onze kinderen, dan krijgen de meiden mijns inziens een faire kans om met beide ouders om te kunnen gaan. Ik heb haar dit al eerder en ook nu weer voorgesteld, maar ze slaat het steeds faliekant af.
Ik sta nu op het punt om aan de eis van mijn oudste dochter tegemoet te komen en tegen mijn jongste dochter te zeggen dat mijn vriendin er soms niet is, maar soms ook wel. Ze zal dan ook aangeven niet meer te willen komen verwacht ik.
Weet iemand raad?