Mijn ex en ik zijn sinds een jaar uit elkaar en hebben samen het co-ouderschap over onze dochter van zes. Sinds 9 maanden heb ik een nieuwe vriend. De eerste maanden heb ik dit helemaal weg gehouden van mijn dochter. Na een klein half jaar heb ik haar voorzichtig verteld dat mama verliefd is en heeft ze mijn nieuwe vriend ook een aantal keren ontmoet. We hebben samen dingen ondernomen en dat gaat erg goed, ze hebben een leuke klik samen en ze vraagt steeds naar hem. Afgelopen weekend is hij voor het eerst mee geweest naar iets bij mijn familie en dat was voor mijn dochter uiteraard een moeilijk moment. Enerzijds mistte ze papa, omdat hij hier vroeger altijd bij was. Ik heb ook aangegeven dat ik het snap, dat het ook goed is dat ze dat zegt en dat het voor iedereen wennen is en dat het ook moeilijk is. Aan de andere kant gaf ze mijn nieuwe vriend ook steeds knuffels en vroeg ze wanneer wij samen gaan wonen. Ze worstelt dus denk ik best wel met haar gevoel, ik denk een vorm van loyaliteitsconflict.
Mijn ex en ik hebben geen goed contact. Hij is nog steeds boos op mij wat onze communicatie niet ten goede komt. Hij vindt dat ik te snel ga in mijn nieuwe relatie en het betrekken van mijn dochter hierin. Hij vindt nu dat hij met mij daar afspraken over moet maken, dat hij het tempo wil bepalen in, zoals hij zegt, het belang van mijn dochter. Ik heb echter het idee dat ik het zo goed mogelijk aanpak met haar. Het juist rustig doe, we zijn nauwelijks tot niet fysiek waar ze bij is, hij is nog niet blijven slapen en ik luister zo goed mogelijk naar haar en geef haar alle ruimte om te vertellen wat ze voelt. Ook als ze het over haar vader wil hebben, ik praat nooit negatief over hem tegen haar. Ik zou heel graag willen weten van kinderen die dit zelf hebben meegemaakt hoe zij dit ervaren hebben. Ga ik te snel? Doe ik het goed?