Ik zit met een grote, zo niet de grootste vraag van mijn leven. Mijn vrouw en ik gaan wss scheiden. We zijn nog in gesprek maar alles voelt alsof we naar de uitgang op weg zijn. We doen dit overigens in erg goed overleg en zonder ruzies en aangezien we een klein kind van 2 hebben vind ik dit ook erg belangrijk. Nou, klinkt goed toch? Maar nu komt het.. Ik ben geboren in een andere stad op een uurtje rijden van waar we nu wonen. Mijn sociale leven speelt zich daar af, Ik ben naar onze huidige woonplaats verhuisd om samen met mijn vrouw een leven op te bouwen. Ik heb hier behalve mijn gezin niets. Ik werk hier niet, ik heb hier geen vrienden (op wat kennisen na), geen familie.. niets. Klinkt wat sneu maar is het niet. Als we geen kind hadden zou ik blind terug zijn gegaan naar mijn geboorteplaats. Maar nu we een kind hebben is die keus niet zo simpel gemaakt. Ik geloof niet heel erg in co-ouderschap, als ik o.a. de verhalen hier lees denk ik dat het goed is dat een kind 1 primair huis heeft en vanuit daar bij zijn andere ouder (en dus huis) komt logeren (bijv. 1 x per 14 dagen een weekend en nog een dag door de week), dit zou ook kunnen vanuit mijn geboorteplaats (ongeacht of ons kind bij mij of haar komt te wonen). Mijn vrouw ziet echter co-ouderschap zitten in onze huidige woonplaats. Voor haar is dit makkelijker aangezien haar leven zich hier afspeelt. Ik denk dat ik me erg alleen ga voelen hier en dat dat ons kind ook niet ten goede komt. Wat zijn jullie ervaringen?