Hai,
Ik ben moeder van een dochter van 11 (groep 8) en een zoon van 9 (groep 5) en sinds vier jaar gescheiden. Sinds een jaar is vader naar een grote stad verhuist 50 km verderop. Ze zijn het ene weekend van vrijdag tot maandag bij hun vader en het andere weekend van zondag lunch tot maandagochtend. Hun vader heeft een zware baan en kan doordeweeks niet voor ze zorgen. Ik merk alleen dat de kinderen het steeds moeilijker vinden om uit hun vertrouwde omgeving weg te gaan en weer een uur in de files naar papa moeten gaan, maar aan de andere kant missen ze hem ook heel erg en vinden ze het helemaal niet fijn dat hij niet meer even een kusje komt geven op belangrijke momenten, bij sporten komt kijken, etc. Door de afstand is het gewoon te tijdrovend om echt betrokken te blijven bij hun dagelijkse leven. Daarnaast vinden de kinderen het iedere week weer stressvol of ze wel alles bij zich hebben, hoe goed we hier ook in proberen te coachen, soms wordt er iets vergeten en dat moeten ze dan een week missen.
Nu overweeg ik om dan maar met de kinderen naar dezelfde stad te verhuizen zodat we weer allemaal op dezelfde stek wonen en ze op 1 locatie op kunnen groeien. Ik ben zo bang dat ze straks het gevoel krijgen dat ze moeten gaan kiezen tussen tijd met vriendjes thuis of tijd met hun vader doorbrengen. Ik vind het eigenlijk niet oké dat zij concessies moeten doen omdat wij deze keuzes hebben gemaakt.
De oudste wil het allerliefste verhuizen, de jongste wil de basisschool hier afmaken, maar dan zou de oudste weer halverwege het vwo moeten wisselen…. ik wil zelf het liefste hier blijven, maar kan me ook prima vinden in een verhuizing naar de stad als dat beter is voor de kids. Mijn nieuwe partner staat er blanco in, wat het beste is voor de kinderen, daar legt hij zich bij neer.
Ik vraag me af of er kinderen zijn die ervaring hebben met deze situatie en wat zouden jullie adviseren? Is het inderdaad een grote belasting als je ouders op een uurtje afstand van elkaar wonen of zijn er praktische oplossingen die veel beter zijn dan hun (en mijn) vertrouwde omgeving opgeven?
Ik wil graag het beste voor de kinderen…
Alvast hartstikke bedankt voor jullie hulp!
Daniëlle