Hallo,
Ik heb een probleem. Mijn probleem is de opvoeding van de kinderen van mijn vriend. Zij komen regelmatig weekenden bij ons.
Ik ben geen moeder die steeds opruimt en poetst, hun rommel is dus niet mijn probleem. Mijn probleem is hun volledige onzelfstandigheid en onverantwoordelijkheid. Sleutels? Worden stelselmatig vergeten of kwijtgeraakt.
Ze kunnen nergens iets aan doen want hen is geleerd dat dit normaal is als je autistisch bent. Dan kun je namelijk heel veel niet.
Mijn mening, en ervaring met mijn autistische kinderen, is, dat je dan juist heel veel kunt, eigenlijk gewoon alles, maar dat je het wél moet leren. En dat vraagt veel geduld en inspanning van ouders.
Wat moet ik doen? Me schikken in het gegeven dat mijn stiefkinderen “gehandicapt” zijn en niets kunnen (dit zijn niet mijn woorden!)? Of mag ik aan hen vragen hun verantwoordelijkheid in bepaalde zaken te nemen? Als ik ook maar iets van eisen stel of boos reageer omdat ze bijvoorbeeld een sleutel zijn kwijtgeraakt zijn zij geschrokken en bang, want daar zijn zij niet aan gewend. Zij zijn tussen de 10 en 20 jaar oud.