Ik ben in 2010 gescheiden. Mijn kinderen waren toen 2 en 4 jaar. In mijn huwelijk was spraken van huiselijk geweld. Gelukkig herinneren de kinderen zich daar niet veel van. Het probleem waar ik mee zit is dit; vaak als de kinderen bij hun vader zijn laat hij zich negatief uit over mij en mijn huidige man en zegt hij kwetsende dingen tegen de kinderen. Laatst heeft hij tegen mijn oudste, die nu in groep 8 zit, bijv gezegd dat hij teleurgesteld is dat hij zo’n ‘laag’ schooladvies heeft (vmboTL). Het is maar één voorbeeld, maar het doet mij natuurlijk pijn, omdat het mijn kinderen pijn doet. En dat ik ze hier niet tegen kan beschermen. Er is niet echt een bezoekregeling, hij komt en gaat wanneer het hem uitkomt. Ik probeer mijn kinderen te troosten, maar weet gewoon niet goed wat ik moet zeggen, behalve dat het niet hun schuld is en dat ze er niets aan kunnen doen. De kinderen zijn ook teleurgesteld in hun vader, ze zijn op een leeftijd nu dat ze hem vaak doorzien, maar natuurlijk raakt het ze toch. Kort door de bocht gezegd, het contact met hun vader schaadt ze. En ik weet niet wat ik daar als moeder aan kan doen. In een ideale wereld zouden ze een super papa hebben waar ze trots op zouden zijn en een tweede thuis zouden hebben. Maar dat is niet zo. En ik zou heel graag willen weten waar ik goed aan doe, want ik ken niemand in mijn omgeving die hier ervaring mee heeft.
Overigens heeft mijn huidige man een heel goede band met de kinderen. Hij heeft zelf geen kinderen, maar ziet mijn kinderen als de zijne, wat natuurlijk heel fijn is, maar ben bang dat het niet het gebrek aan betrokkenheid van hun biologische vader goed maakt.