Graag hoor ik jullie advies over het volgende. Ik heb 2 bonuskinderen die bij mij wonen met hun vader en ik heb 2 eigen kinderen die bij mij wonen. Met de meeste kinderen gaat Alles goed en kunnen het goed met elkaar vinden. Met een van de bonuskinderen een meisje van 11 jaar zijn er problemen. Wij vinden het contact met mama erg belangrijk, vragen ook als ze bij mama is geweest hoe het was en zijn positief over mama. Ze weet wel dat papa en mama het samen niet goed kunnen vinden.
Nu plaats zij mama op een torenhoog standbeeld. Zij is eigenlijk de enige die alles goed heeft. Ze vergeet (gelukkig) de negatieve dingen die er allemaal bij mama zijn gebeurd en waarom ze daar niet meer woont. Zij accepteert mijn gezag niet. Alleen papa en mama mogen iets tegen mij zeggen en jij als stiefmoeder niet is haar houding. Als ik haar toch ergens op heb aangesproken omdat het echt niet kan krijgen we het verhaal weer ik wil hier niet wonen, maar wel bij mama. Zij is van mening dat ze hier vaak ruzie heeft. Is vergeten dat haar gedrag de ruzies veroorzaakt en destijd toen ze bij haar moeder woonde minimaal 1 keer per dag ruzie had. Nu is dat hier een stuk minder, maar als er ruzie is, is zij er altijd bij betrokken. Wat kunnen we er aan doen dat zij mij gaat accepteren. Voor ons is het geen optie dat ze terug naar moeder gaat. Zij heeft duidelijke grenzen nodig en die kreeg ze niet van moeder. Ze heeft niet in de gaten dat haar gedrag ongewenst is. Wij spreken haar daar op aan en dat is heel moeilijk voor haar. Moeder deed/doet dat niet. Wat hebben jullie voor advies voor mij om met haar om te gaan of moet ik accepteren dat zij mij nooit zal accepteren?

Alvast bedankt Gerdien.