Hoi,
Mijn dochter van bijna 8 jaar wil niet meer naar mij toe. Dit is sinds dat haar moeder een nieuwe vriend heeft. Ze bedenkt iedere keer een andere reden om niet te gaan. Haar moeder laat haar kiezen, maar ik mis mijn dochter ook. Ook mijn andere dochter van 6 jaar heeft hier onder te lijden. Zij ziet dat haar zus wel alleen bij moeder kan blijven en een heel weekend alleen alle aandacht heeft. Bij mij hebben ze nog een zusje van bijna een jaar en een stiefbroertje van 3. Ondanks dat ik de aandacht moet verdelen probeer ik ze ook altijd apart aandacht te geven. Maar sinds mijn nieuwe partner en de geboorte van mijn jongste dochter wil mijn ex zich niet meer aan de afgesproken omgangsregeling houden. Ik heb het maar geslikt omdat ik het goed wou houden voor de kinderen, maar de maat is nu wel een beetje vol. Ze heeft zelf een advocaat in handen genomen omdat ze meer alimentatie wou en hierbij heeft ze aan het kortste eind getrokken omdat ik veel minder hoefde te betalen dan we onderling hadden afgesproken.

Wat kan ik doen om toch gewoon mijn oudste dochter te zien? Ik heb mijn ex al gezegd dat ze haar niet moet laten kiezen en op een ander moment met beide kinderen een keer iets apart moet doen. Maar zij wil alles bespreken met de kinderen en overal een keuze in geven. Mijn oudste dochter heeft letterlijk gezegd dat als zij niet wil dat mama een vriendje krijgt dat mama dat ook niet doet. Nu heeft mama dus wel een vriendje waar ze mee af spreekt in mijn weekenden. Nu kan ze dat niet omdat mijn dochter bij mama wil blijven. Ook heeft mijn dochter tegen de kraamhulp gezegd dat ik geen toestemming heb gevraagd aan haar of ze wel een zusje wou. De kraamhulp heeft toen gezegd dat sommige gevallen alleen ouders in beslissen. Als mijn dochter hier is zegt ze ook dat wij niks verkeerd doen en dat ze toch wel graag bij papa is, maar toch maakt ze een grote drama en wil weer terug naar mama. Ze zegt niet te weten waarom. Ik weet dat ik mijn ex een boete op kan leggen voor het niet nakomen van de omgangsregeling maar zo ver wil ik helemaal niet gaan. Het enige wat ik wil is dat ze wat minder overlegt met de kinderen en haar niet de keuze geeft. Ze heeft immers ook geen vrije keuze of ze wel of niet naar school wil. Ik snap best dat als ze hier slecht behandeld zou worden of als er andere dingen in het spel zijn dat mijn ex zegt dat ze niet hoeft. Andersom zou ik dat ook doen. Ik heb al een paar keer aangegeven dat als er iets is dat ze daarover moet praten zodat wij dat kunnen veranderen. Maar ze zegt dat er niks is. Ik wil haar niet dwingen maar ik heb ook mijn rechten als vader. Hoe kan ik hier mee om gaan?