Hoi, mijn dochter van 3,5 jaar heeft al sinds haar geboorte moeite gehad met in slaap vallen en blijven slapen s’nachts. ze heeft problemen gehad met haar luchtwegen waardoor het inslapen lastig was (pijnlijke oortjes, benauwd, keelontstekingen etc.)
Ik ben er altijd voor haar geweest. Toen zij negen maanden was zijn haar vader en ik uit elkaar gegaan. Het ander half jaar wat volgde was hectisch, ik stond er met mijn dochter vrijwel alleen voor. Slopende nachten met een huilende baby. Ik heb toen weinig steun van mijn ex gehad en mijn dochter daardoor ook. Het afgelopen ander half jaar is het veel beter gegaan met het contact met mijn ex en onze kinderen. ( we hebben nog een zoon). Mijn kinderen gaan nu graag naar hun vader toe, zijn altijd blij als ze hem zien. Het enige wat een probleem blijft met mijn dochter is het slapen bij haar vader. Bij mij gaat het ook niet altijd soepel maar vaak wel. we hebben wel een ritueel, ik blijf bij haar tot ze in slaap valt. Hierbij houd ze mijn pink vast. Dit vind ik niet erg want het gaat nu beter als eerder. Toen viel ze in slaap in mijn bed en bleef ze bij me slapen. langzamerhand viel ze in slaap in haar eigen bed en kwam ze ergens gedurende de nacht. Nu slaapt ze vaak de hele nacht in haar eigen bed. Bij haar vader lukt het niet om in slaap te vallen in haar eigen bed en gaat ze in zijn bed. Haar vader is dan een uur of drie met haar bezig voordat ze in slaap valt. Ze wil naar beneden, ze wil naar mij, huilen totdat ze, waarschijnlijk, van vermoeidheid in slaap valt. Als ze in de nacht wakker word dan is het ook regelmatig huilen en wil ze naar mij. Soms wil ze al niet mee naar haar vader. ze is dan wel blij als ze hem ziet maar wil niet mee. Dit is vaak in de avond. We laten haar dan bij mij of hij neemt haar mee en als ze blijft huilen dan haal ik haar weer op. Als ze bij mij blijft slapen is ze overdag wel gewoon bij haar vader. Mijn gevoel zegt dat ik haar niet moet dwingen om bij haar vader te slapen. Ik kan mij voorstellen dat kinderen soms liever bij hun moeder zijn. Dit kan natuurlijk ook andersom. Mijn zoon (6) wil regelmatig extra naar zijn vader wat hij dan ook mag. Gezien haar verleden en haar angst om in slaap te vallen kan ik mij voorstellen dat ze zich veiliger voelt bij mij, dat ze meer vertrouwen heeft bij mij. Mijn vraag is aan jullie, wat is jullie ervaring hiermee. Wat als je niet naar 1 van je ouders wilde of liever niet daar sliep, hoe werd hier mee omgegaan en hoe vond je dat. mijn dochter kan mij helaas nog geen duidelijk antwoord geven, ze is nog erg jong.
Alvast dank jullie wel voor het meedenken en antwoorden.