Lieve kinderen van gescheiden ouders,

Wat fijn dat jullie je zo inzetten voor jullie lotgenoten! Wij hopen dat jullie ons en dus ook onze kinderen (9 en 7 jaar) kunnen adviseren in het volgende.

Mijn man en ik hebben besloten om “deels” uit elkaar te gaan, maar niet zo als dat meestal gaat. Er heerst tussen ons geen enkele vorm van vijandigheid, haat, misgunnen of andere negatieve gevoelens maar de koek is gewoon op. Wij staan met de neuzen in dezelfde richting en gaan met respect met elkaar om en vallen elkaar niet af naar de kinderen toe. Wij zijn echt elkaars beste vriend en onze kinderen staan bovenaan.
Wij gaan niet officieel scheiden, en er zal niemand verhuizen. Wel zullen we ons huis in elk geval zolang de kinderen nog thuis wonen in 2 delen met in het midden een gemeenschappelijke ruimte, met als doel dat wij beiden iets meer ruimte/rust van de ander hebben. De kinderen kunnen altijd van Pappa naar Mamma en andersom lopen. 2 of 3 avonden per week eten we gezamenlijk en we blijven ook leuke activiteiten, feestdagen en zomervakanties met elkaar doorbrengen.

Wij zijn er niet over uit hoe en wat we onze kinderen vertellen omdat er wel wat dingen gaan veranderen, maar we niet gaan scheiden zoals dat meestal gaat.
Mijn man wil alles geleidelijk (met verhaal: mamma slaapt in andere kamer omdat pappa snurkt) en langzaam laten verlopen. Maar omdat ik uit jullie boek heb begrepen dat het belangrijk is om duidelijk te zijn, zodat kinderen geen hoop koesteren dat hun ouders weer bij elkaar komen, vraag ik me af of dit de manier is. Ik wil voorkomen dat zich allemaal dingen in het hoofd gaan halen. Wat is pedagogisch gezien de beste manier om de kinderen goed voor te bereiden en hoe op de hoogte te stellen van de veranderingen?
We realiseren ons dat deze situatie vragen zal doen opwekken in de gemeente waar wij wonen en dat mensen hierover gaan praten en dat onze kinderen hierover vragen zullen krijgen van andere kinderen.

Heel veel dank voor jullie tijd en moeite!