Hallo lezers,
ik heb 2 kinderen van 13 en 7 jaar. sinds 1 jaar gescheiden van hun vader. uit een noodsituatie vertrokken met de kinderen naar een ander huis. De kinderen hebben heel veel meegemaakt met hun vader, samen hebben wel geprobeerd een toekomst op te bouwen waarin ik wilde dat de kinderen bij beide ouders zich vertrouwd zouden voelen. mijn dochter in 3 maanden geleden naar haar vader gegaan en is niet meer terug gekomen. Ik heb haar 8 weken niet gezien. Ze stuurde mij alleen vreselijke berichten. Dit deed mij erg veel pijn. Ik heb jeugdzorg ingeschakeld en zij hebben ervoor gezorgd dat ik mijn dochter af en toe weer zie en weer een band op kan bouwen. jeugdzorg heeft gezien dat vader zich zo kwetsbaar en zielig opstelde dat mijn dochter voor hem wil zorgen. vader maakt zich zo afhankelijk van haar dat ze erg loyaal naar hem is en daardoor lelijk tegen mij doet, vooral als ze op het punt staat weer naar vader te gaan. Bij mij is alles stabiel. mijn zoon gaat om te weekend naar vader. Ik vind het heel erg dat vader zich zo opstelde en dat mijn dochter alles doet om hem op te vrolijken, hierdoor heeft ze weinig contact met vriendinnen. Ze sluit zichzelf buiten. soms ligt het op te puntje van mijn tong om te vertellen wat hij allemaal gedaan heeft, maar ik doe het niet, omdat ik wil dat er eens een normale verstandhouding komt. De rechter gaat binnenkort een beslissing nemen over omgang en gezag, maar aangezien mijn dochter 13 is ben ik bang dat ze bij hem wil blijven wonen , met de verkeerde reden. Ik vind dat zij gewoon kind moet zijn die van beide ouders mag houden en niet hoeft te kiezen en dat zij niet verantwoordelijk is voor zijn geluk. Heeft iemand hier (jammergenoeg)ervaring mee?