Hoi allemaal,

al eerder heb ik op deze site een bericht geschreven over de rol van een stief – moeder/vader. Deze keer wil ik jullie wat meer over mijn ervaringen met deze rol.

Ik ben 23 jaar en heb al bijna anderhalf jaar een relatie met mijn vriend. Toen ik hem leerde kennen, leerde ik ook snel erna zijn dochter kennen. Zijn dochter is op het moment 10 jaar en ik zie haar echt als een dochter van mij. Daarbij weet ik dat ik haar moeder niet ben en wil ik haar ‘echte’ moeder (om het maar even zo te benoemen) ook nooit vervangen. Ze weet echter dat ze altijd bij mij terecht kan als er iets is. Ik heb de rol van stiefmoeder bij mijn relatie gekregen en ik vond het op het begin ook moeilijk. Ik was toen pas 22 jaar oud en kreeg er een (stief)dochter van toen nog 9 jaar bij. Maar wat mij en haar door die periode heeft geholpen is de band die we al hadden. Daardoor wist ze al wie ik was. Toen het serieus werd tussen haar papa en mij zijn we ook heel open geweest. Ze vond het geweldig en luisterde heel goed naar ons. Dit kwam ook omdat ik de regels die op haar betrekking hadden aan haar vader en moeder overliet. Wanneer haar vader en moeder weer een gesprek hadden gehad, vroeg ik ook altijd wat er besproken was en welke afspraken er gemaakt werden, zodat ik me hier ook aan kon houden. De laatste tijd merk ik dat ze ook steeds meer begint te puberen bij ons. Ik vat het op als een teken dat ze zich vertrouwd genoeg voelt om ook haar gevoelens te uiten. Maar als stiefmoeder heb ik geen groei gehad in de rol van moeder. Soms heb ik het er moeilijk mee en weet ik niet hoe ik iets moet aanpakken, ondanks mijn studie pedagogiek (opvoedkunde) heb ik toch mijn onzekere momenten en dat mag ook wel. Ondanks dat ik de rol van stiefmoeder heb ben ik niet haar moeder. De opvoedende rol ligt bij haar vader, en ik ondersteun hem daar waar nodig.

Op het begin van de relatie vond ik het ook moeilijk om positief te zijn over zijn ex. Vanuit mijn oogpunt (pedagogisch en zoals ik denk dat een moeder dingen zou aanpakken) deed de ex van mijn vriend het niet goed. Ik besprak dit altijd met hem alleen als zijn dochter lag te slapen of terug naar haar moeder was. Maar soms als zijn dochter wat zei en ik was het er niet mee eens was het moeilijk om niet meteen te reageren. De relatie tussen mij en de moeder was ook niet goed (ik ben overigens niet de reden dat ze uit elkaar zijn, ze waren al meer dan 5 jaar uit elkaar). Ik had het idee dat moeder bang was dat ik haar rol wilde afpakken. Sinds ik haar echter geholpen heb toen ze ziek was en dus niet uit bed kwam is deze relatie gelukkig verbeterd. Ook de communicatie tussen mijn vriend en haar vind ik verbeterd (niet dat die slecht was, maar hij is aanzienlijk verbeterd).

Ik denk dat ik wil meegeven aan jullie is dat je als stiefouder niet de moeder/vader wilt vervangen, maar dat je er wel voor het kind moet zijn en dat je moet weten dat je niet op nr. 1 staat bij je partner, Als het kind bij jullie is zal de vader/moeder meer tijd besteden aan het kind, omdat het niet vaak bij hun is. Bespreek samen met de vader/moeder van het kind welke regels er gelden en hoe ze bepaalde zaken in de opvoeding aanpakken, zodat je hierbij kan aansluiten.

Wat ik aan de kinderen van gescheiden ouders wil meegeven is dat als je vader of moeder een nieuwe partner krijgt je open over je gevoelens moet blijven praten met je beide ouders. Je zal even moeten wennen aan het feit dat pap of mam een nieuwe partner heeft en die tijd moet je je ook nemen, bedenk echter ook dat de nieuwe partner ook aan jou moet wennen, vooral als deze zelf nog geen kinderen heeft.

mochten er vragen zijn dan hoor ik het graag