Gareth (36 jaar) in Vragen van ouders
Verdrietige buien
Ik ben sinds een tijd gescheiden. Ik heb twee zonen van 8 en 6 jaar. We hebben er geen vechtscheiding van gemaakt. Het gaat goed met de jongens. Dat is te zien aan hun stemming en hun schoolresultaten. Desondanks is het niet zo dat ze nooit verdriet hebben. Mijn oudste wat introverte zoon heeft soms verdrietige buien. Hij geeft dan aan dat het stom vind dat we gescheiden zijn. We praten er dan kort over, maar veel kan hij er ook niet over kwijt. Ik ben blij dat hij zich bij mij uit en de oorzaak aangeeft. Tegelijk vraag ik af of de aandacht die ik dan geef in de vorm van bevestiging en een dikke knuffel voldoende is of dat extra aandacht, bijv. gesprekken via hulpverlening van school, hem nog beter zouden doen?
Dank jullie wel voor jullie reacties. Hier kan ik zeker wat mee!
Groet, Gareth
Beste Gareth, Bedankt voor deze goede vraag! Fijn om te horen dat jullie geen vechtscheiding hebben meegemaakt en dat het over het algemeen goed gaat met jullie zoons. Je vertelt dat de oudste zoon verdrietige buien heeft en ik herken dat erg van mezelf. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik dertien was, dus dan zit je wel in een andere fase van je leven, maar ik kan me goed voorstellen hoe je soms kan balen dat je ouders gescheiden zijn. Het is natuurlijk gewoon echt vervelend om te merken dat je ouders beter niet meer bij elkaar kunnen zijn. Zelf… Lees verder »
Beste Gareth, Het is inderdaad fijn dat je zonen wel bij je terecht kunnen, dat scheelt veel voor hen, zo weet je ook dat problemen in de toekomst bespreekbaar zullen zijn . Het is verder niet vreemd dat hij hier toch last van heeft, ook als het goed gaat kan de verandering van een scheiding namelijk nog lastig zijn voor kinderen. Dat heeft dus gewoon tijd nodig. Maar ook is het belangrijk dat je zonen altijd ergens hun gevoelens kwijt kunnen en over alles kunnen praten. Hoewel dit bij jou kan, zou het ook goed zijn als ze een meer… Lees verder »
Hallo Gareth,
Wat vervelend dat je oudste zoon veel last van de scheiding heeft. Goed dat je er met je zoon over praat, dat is zeker goed. Verder ben ik persoonlijk, wel voor hulpverlening via school of andere instantie. Bij een neutrale persoon kun je vaak veel meer kwijt dan bij een van je ouders. Je bespreekt niet altijd alles even graag met je ouders. Ik zou dit persoonlijk dus wel aanraden.
Liefs,
Anne