Hallo. Ik ben vader van 2 prachtige dochters van 3 en 5 jaar oud. Ik heb net de scheiding op papier geregeld met mijn ex-vrouw, maar zij gaat fysiek pas over 2,5 maand uit huis. Tot die tijd brengen we om de beurt weekdagen en weekenden met de kinderen door (ook na de scheiding gaan we dit zo doen middels co-ouderschap, hadden beide het belang van de kinderen voorop!), waarbij mijn ex veelal niet thuis is als ik tijd met de kinderen doorbreng. De kinderen lijken zich goed aan te passen aan de situatie, doen het goed op school, alleen de jongste heeft wat meer moeite met afscheid nemen en is erg aanhankelijk. Aanleiding voor de scheiding was de relatie die mijn ex gestart was met een collega (nu 9 maanden geleden). Inmiddels helpt hij haar bij allerlei practische zaken voor het nieuwe huis, maar hadden we in de scheiding afgesproken dat de kinderen pas geintroduceerd zouden worden zodra een relatie stabiel zou zijn (mede uit mijn angst dat mijn kinderen zouden moeten omgaan met de impulsieve acties van mijn ex). Mondeling waren we het er over eens dat we met elkaar zouden blijven praten en belangrijke gebeurtenissen en ontmoetingen met nieuwe partners vooraf zouden bespreken.
Toen ik in het buitenland was, werd ik telefonisch geinformeerd dat mijn ex de kinderen al aan haar nieuwe vriend heeft voorgesteld, omdat ze samen met spoed een mooi tv-kast via Marktplaats moesten kopen. De kinderen zouden zijn verteld dat het een goede collega was (niet haar nieuwe vriend). Ik was hier erg geirriteerd over, omdat we dit anders hadden afgesproken (we zouden dit vooraf bespreken). Toen ik mijn ex uitlegde dat deze introductie aan haar nieuwe partner niet in het belang van onze kinderen was (maar in haar eigen belang tbv mooi tv-kast), en ik verweet haar dat ze de kinderen voorloog. Toen gaf ze de keuze aan mij of de kinderen al de waarheid moesten horen. In de dag die volgde heb ik er over nagedacht, maar ’s avonds legde mijn oudste dochter uit dat mama verliefd was op die meneer van het werk en dat die meneer NOG meer verliefd op mama was. De kinderen praten de hele dagen over verliefdheid.
Wederom was ik verbolgen omdat ik niet vooraf geinformeerd was (ik moest de situatie horen van mijn kinderen horen) en omdat ik door mijn ex wederom voorgelogen ben. Ik heb het gevoel dat mijn ex haar eigen belang voorop zet en niet die van de kinderen. Voor de kinderen is een scheiding al moeilijk genoeg. Mijn ex geeft aan dat de kinderen het prima doen en ze er geen last van hebben. Ik heb ook met een vriend (zelf kind van gescheiden ouders en psycholoog) overlegd, die ook aangeeft dat kinderen zich snel aanpassen aan de situatie en het vanaf de buitenkant allemaal prima lijkt, maar dat wil niet zeggen dat de situatie goed is en het binnenin allemaal prima zit bij de kinderen.

Ik vind het nu erg lastig geworden om uberhaupt nog met mijn ex te communiceren. Ik heb niet het vertrouwen dat zij het belang van de kinderen voorop houdt, en heb mijn twijfels of een co-ouderschap nog wel gaat werken. Ik begrijp dat de introductie van een nieuwe partner onvermijdelijk is, maar wilde dit voorlopig nog uitstellen totdat de kinderen gewend waren aan een nieuwe situatie waarbij papa en mama apart wonen.
Overdrijf ik in mijn reactie?
Hoe gaan jonge kinderen met een dergelijk snel veranderende situatie om?