Goede avond,

Om maar meteen met de deur in huis te vallen, ik ben na 12 jaar huwelijk gescheiden en heb uit deze relatie 3 mooie dochters over gehouden waar ik zielsveel van hou. Ze wonen sinds de scheiding bij hun moeder, om het weekend zijn ze bij ons, en om en om vakanties.
Nu, na 5 jaar weer getrouwd met een andere vrouw, en wij hebben hebben samen een dochter. Mijn huidige vrouw had al een zoon uit een eerdere relatie, we hebben dus een samengesteld gezin met 5 kinderen.
De relatie met mijn ex is dramatisch slecht, zo slecht dat er sinds vorig jaar een OTS uitgesproken is omdat men zich zorgen maakt om mn dochters bij mn ex thuis. De redenen, drank, scheldpartijen, hygiëne, e.d. te erg om eigenlijk op te noemen, en omdat dat mn ex weigert om met hulpverlening om tafel te gaan, of hulp te accepteren op welke manier dan ook.
Het volgende is het geval, nu is het dermate uit de hand gelopen, dat de gezinsvoogd een verzoek heeft gedaan bij de rechtbank om uithuisplaatsing van mijn dochters, en dat deze bij ons komen wonen.
Mijn oudste wilde al graag bij ons komen wonen, de middelste ook wel, maar wil mama geen verdriet doen en haar jongste zusje niet achterlaten.
De jongste heeft door alle perikelen, en achterstand opgelopen en heeft hechtingsproblematiek. Wij zorgen met liefde voor ze, maar ik maak me zorgen over de reactie als ze geconfronteerd worden met het feit dat ze voorlopig niet meer naar hun moeder toe mogen, zeker de jongste van 7 zal daar enorm pijn van hebben.

Mijn vraag, hoe kan ik daar het beste mee omgaan? het doet me veel pijn als ik er aan denk wat voor een klap ze krijgen. Dit wil ik graag in goede banen leiden, en zorgen dat ze een veilige, gezellige, prettige jeugd verder hebben.

Alle hulp is welkom,

Alvast bedankt.

Met vriendelijke groet,

Alex