Lieve mensen,

Een jaar geleden bleek dat een man die ik al een paar jaar kende, inmiddels al ongeveer een jaar verliefd op mij was. Het kwam voor mij nogal plotseling, omdat ik me zelfs nooit had afgevraagd wat ik voor hem voelde – hij was immers getrouwd. Zijn zoons, toen 14 en 15 jaar, kende ik een beetje maar niet erg goed. Hij had een jaar geprobeerd er niets mee te doen en verder te gaan met zijn huwelijk, maar kwam tot de conclusie dat dat niet meer te redden was. Hij vertelde alles aan zijn vrouw en ze hebben met zijn tweeën nog geprobeerd verder te gaan maar ook dat lukte uiteindelijk niet. Inmiddels zijn ze gescheiden.

Het ging allemaal behoorlijk snel en vooral zijn oudste zoon, inmiddels 16, is erg boos en wil zijn vader niet zien. Zijn jongste zoon komt eens in de week een middag bij hem. Mijn vriend stuurt beide zoons wel whatsapp-berichtjes, bijvoorbeeld na sportwedstrijden, of als hij weet dat zijn oudste zoon een open dag heeft bezocht, of na andere belangrijke of minder belangrijke bezigheden van zijn zoons of van hemzelf, maar wil zichzelf niet opdringen. Voor zover ik kan zien probeert zijn ex-vrouw, met wie hij vrij koel contact heeft maar goed dingen kan regelen en afspreken, hem niet zwart te maken of zijn zoons bij hem weg te houden.

Ik zorg altijd dat ik er niet ben als zijn zoon langskomt, omdat ik weet dat zijn ex-vrouw dat niet prettig vindt. Met kerst hebben we wel een paar dagen met zijn drieën doorgebracht en dat vond ik gezellig. Zijn zoon zegt niet altijd veel, maar vond het volgens mij niet vervelend dat ik er was.

Mijn vriend heeft het er erg moeilijk mee dat hij zijn kinderen zo weinig ziet en ik zou graag iets doen om het contact gemakkelijker of beter te maken. Ik moedig hem aan om de deur open te houden, berichtjes te blijven sturen zonder antwoord te vragen of te verwachten, probeer leuke dingen te verzinnen om met zijn jongste zoon te doen (met zijn tweeën of met zijn drieën, of voor mijn part met een vriend of met zijn broer erbij als zij dat willen). Het maakt mij daarbij niet veel uit of ik erbij ben of niet.

Heeft iemand advies, kan iemand aangeven wat ik anders moet doen, of dat ik echt beter uit de buurt kan blijven en me er zo weinig mogelijk mee moet blijven bemoeien? Met de oudste zoon heb ik helemaal geen contact geprobeerd op te nemen, en de jongste zegt nou eenmaal uit zichzelf niet veel. Meningen, ervaringen, adviezen zijn heel welkom. Alvast veel dank!