Sylvia (37 jaar) in Vragen van ouders
Heen en weer met spullen?
Lieve kinderen,
Ik ben een mama van 2 lieve meisjes van 8 & 10 jaar. Een mama die zelf niet uit een gescheiden gezin komt, dus verplaatsen in is soms moeilijk.
Mijn scheiding is nog niet helemaal rond, maar ik heb afgelopen weekend een huisje gekocht. Mijn oudste is enthousiast en de jongste wilt er niet over praten het liefst. Nu is deze mama nog aan het slepen met haar koffer, maar ik ben me heel bewust dat het voor hun straks na ruim 10 maanden werkelijkheid gaat worden. Ik voel me daar ontzettend rot onder en zie ze gaan iedere keer met hun tasje. Hoe voelen jullie dat dat ” gesleep” en hoe kan ik dat beperken? Ontkomen doe je er niet aan, sommige dingen kun je dubbel hebben maar niet alles qua kleding ofzo. Ik baal soms als andere zeggen ” joh kinderen zijn flexibel” ja uiteraard zijn ze dat… Maar hebben ze een keuze? Nee die is voor hun gemaakt? En ze kunnen niet anders… Maak ik me te druk? Hoe voelen jullie dat? Ik hoor graag jullie advies , want het voelt voor mij als “paniek, innerlijk groot verdriet, en enorm schuldgevoel”.
Liefs
Sylvia
Hallo Sylvia, Mooi om te zien dat je advies vraagt bij ons op het forum. Nog mooier om te lezen dat u zich zo verplaatst in de kinderen en je in kan beelden dat de situatie lastig is voor je kinderen. Je kan eens aan je kinderen uitleggen dat ze straks met spullen moeten sjouwen en dat je graag samen met vader een hele goede manier wil vinden om dit te doen. Misschien hebben ze zelf wel hele goede ideeën? Het mooist zal zijn om met zijn vieren, je dochters en de vader van je kinderen, een plan te maken… Lees verder »
Hoi Sylvia,
Bedankt voor uw bericht. Ik hoop dat we u kunnen helpen.
Ik raad het echt aan zoveel mogelijk dubbel te kopen. Zeker als de kinderen groter zijn en niet meer zo snel groeien.
Zelf doe ik mijn spullen in een kratje, mijn zus ook. Dit werkt best handig. De kinderen kunnen daar hun spullen makkelijk in doen, zonder dat ´losse tassen´ gedoe.
Ik hoop dat u hier wat aan heeft.
Nogmaals bedankt voor uw vraag en dat u u zo in uw kinderen wilt verplaatst.
Sterkte en succes!
Liefs,
Emmeline