Wat moet ik doen?
Dat vraag ik me telkens af. Mijn dochter van 14 hemelt al lang haar vader op en dat laat ik maar zo. Echter, zij besloot ineens om bij hem te willen gaan wonen en ze dacht door opstand dit voor mekaar te krijgen. Al eerder merkte ik, dat haar vader berichten naar haar stuurde om zogenaamd bewijs te verzamelen tegen mij en haar stiefvader, om zo een rechtzaak tegen ons te beginnen. Waarom? Ik weet het nog steeds niet.
Anyway. Ze werd zo opstandig, dat ze ging weglopen, dat de familie van haar vader en haar vader zelf zich ermee gingen bemoeien en we werden toen ineens beschuldigd van mishandeling! Mijn dochter gaf aan niet gelukkig bij ons te zijn en omdat je toch wilt dat ze gelukkig is, heb ik haar de ruimte gegeven om te onderzoeken of bij haar vader wonen dan de oplossing voor haar zou zijn. Echter, haar vader woont in het buitenland. Zodoende heb ik ook ermee ingestemd dat ze een extra keertje op vakantie ging naar haar vader, maar ze is van die vakantie niet meer teruggekeerd. Wat nu? Veilig Thuis vond dat ik haar terug moest halen, eventueel met behulp van de politie aldaar. Ik zag dat niet zitten, immers haar opstand zou alleen maar groter worden en poltie erbij halen zou het drama compleet maken. Ze zou me juist kunnen verwijten dat ik alleen aan mezelf zou denken en juist niet aan haar, wat haar gelukkig maakt. Komt nogeens bij dat haar vader niet zo’n actie van me zou ondersteunen en hij had al gedreigd met rechtzaken. Die onrust wil ik juist voorkomen voor mijn dochter, mijzelf en de rest van het gezin! Er zijn nog meer kinderen in ons gezin (van mijn man).Ik heb het gevoel dat ik met mijn rug tegen de muur sta. Veilig Thuis gaf aan dat ik moest handelen, terwijl ze ook aan mij de brief “aan alle gescheiden ouders” me toestuurde. Een brief die ikzelf zo vaak met anderen gedeeld heb.
Ik ben zo verdrietig, want ik wilde juist door haar de ruimte te geven en door niet op mijn strepen te gaan staan, het verscheurd voelen tussen ouders voorkomen. Nu krijg ik het verwijt van Veilig Thuis, dat ze juist doordat ik niet hard voor haar geknokt heb, dat ze zich in de steek gelaten voelt!
Ik weet het niet meer. Wat is nu verstandig? Is het zo dat mijn dochter zich in de steek gelaten voelt? Of heb ik haar juist ruimte gegeven en de rust bewaakt?
Ik kan alleen zeggen dat ik het in alle oprechtheid het juiste heb willen kiezen. Uiteindelijk betaal ik ook de prijs: zij zit plotseling in het buitenland en ik mis haar elke dag.
Ik ben zo benieuwd hoe jullie hier naar kijken en ik vraag me af of mijn dochter zich inderdaad in de steek gelaten kan voelen. Dat wil ik natuurlijk niet!!!