De kinderen van mijn man komen elk jaar bij ons tijdens hun vakantie. Dit is de derde keer dat zij komen. Het meisje is 15 jaar en het jongetje is 12 jaar. De eerste jaren na de scheiding mochten zij niet komen van hun moeder. Hun moeder heeft de kinderen destijds zonder toestemming meegenomen naar het land van herkomst. Tijdens de vakantie krijgen ze van mijn man en mij een nieuwe garderobe, leuke spullen voor hun kamer, zakgeld etc. Het meisje heeft haar zakgeld op diens verzoek aan haar moeder gezonden (die overigens zelf een nieuwe echtgenoot heeft die voor haar zorgt) en vraagt ons nu om meer geld. De hele dag en ook bijna de hele nacht is zij online met haar moeder, nichtjes, vriendinnetjes etc. Het meisje spreekt nauwelijks tegen mij en mijn man, enkel als zij iets nodig heeft. Haar broertje behandelt zij als een kleine lakei die alles voor haar moet halen en brengen wat zij op dat moment nodig heeft. Zij is erg lui en komt bijna niet de deur uit, enkel om beltegoed of make up te kopen. Zelfs haar vuile kleding in de wasmand leggen is te veel moeite. Bij activiteiten zoals pretparken etc. gaat ze wel mee, maar praat ze ook nauwelijks. Ze sjokt dan altijd achter ons aan. Haar nieuwe fiets gebruikt ze niet, ze wordt liever gebracht met de auto. Na woordenwisselingen met mijn man vertelt zij vreemde verhalen: de zwangerschapsdiabetes van haar moeder is niet door de zwangerschap veroorzaakt, maar door haar vader (die haar moeder zou stressen). Tijdens het huwelijk van haar ouders ben ik vreemd gegaan met haar vader, dit terwijl ik haar vader pas jaren na de echtscheiding heb ontmoet. Het kind heeft bijna elke week buikpijn (waarschijnlijk stress, de dokter gaf geen doorverwijzing voor nadere diagnostiek), vooral als ze iets moet doen waar ze geen zin in heeft. Mijn basishouding is geduldig en vriendelijk, maar eigenlijk word ik in mijn eigen huis onprettig behandeld, er wordt enkel tegen mij gepraat en vriendelijk tegen mij gedaan omdat er daarna iets aan mij gevraagd wordt om te kopen of te regelen voor haar, verder word ik genegeerd. Heb een vrij drukke baan en probeer zo veel mogelijk te werken, om zo min mogelijk thuis te zijn. Ik voel mij thuis onbehagelijk, vanwege mijn rondsluipende stiefdochter die vastgeplakt aan haar telefoon in zich zelf lachend in haar traditionele kleding – ondanks de aangeschafte Westerse garderobe – door het huis sluipt. Waarschijnlijk voelt zij zich ook erg onprettig en wordt zij gemanipuleerd door haar moeder voor wie ze – naar het schijnt – elke minuut van de dag online beschikbaar moet zijn. Kan iemand mij vertellen hoe het kind zich voelt en wat ik zou kunnen doen om haar te helpen en de sfeer in huis te verbeteren.