Soms is de wanhoop nabij, in juli 2013 is mijn jongste zoon koen na dat het hier escaleerde in huis, even bij zijn vader gaan wonen. Koen was toen 18. Inmiddels is koen ruim 21 jaar oud. Vanaf het moment dat hij bij zijn vader is gaan wonen, is ons contact nooit verbeterd. Ik ben degene die een einde heeft gemaakt aan ons huwelijk, dat is door koen zijn vader tot op de dag van vandaag nog niet geaccepteerd. Inmiddels heeft hij wel een relatie. Helaas is onze scheiding ook nog steeds niet afgewikkeld, een heftige vechtscheiding waar onze kinderen het heel zwaar hebben. We hebben ook nog Joep van 26. Koen en hij hebben ook minimaal contact. Dit geeft me zoveel verdriet, maar de jongens nog meer. Ik zou zo graag met koen praten, maar krijg geen reactie van hem. Ik probeer hem wel op de hoogte te houden van zoveel mogelijke gebeurtenissen, stuur hem een appje, met feestdagen een kaart of een klein cadeautje.
Krijg geen of nauwelijks reactie. Ook mijn kant van de familie heeft koen geen contact meer mee. Koen krijgt bij zijn vader alles wat hij wil hebben. Ik zie het als dat hij mega loyaal is naar zijn vader. Zijn vader verteld ook aan mensen dat ik koen kwijt ben. Hij geniet daarvan en ik denk dat hij dat ook wilt. Alleen vergeet hij dat kinderen van ons beide mogen houden, ik weet het soms niet meer. Of ik me nu kwetsbaar opstel of boos, vele goede adviezen. Ik wordt er moedeloos van, heb al zoveel geprobeerd. Met koen had ik de sterkste band en nu is dat er niet meer. Ik weet ook dat hij het zwaar heeft, hulp nodig heeft. Maar hoe. Ik weet het echt niet meer, alles wat ik doe is fout of niet. Het maakt me radeloos. Altijd volg ik jullie site om er van te leren, dacht daarom ook nu ga ik een keer schrijven, spiegel me alsjeblieft, geef me inzichten die ik waarschijnlijk niet meer zie. X Bianca