Kirsten (46) in Vragen van ouders
Wat moet ik doen?
Na een venijnig laatste stuk van de relatie en een complexe scheiding heb ik na anderhalf jaar een nieuwe partner gevonden waar ik veel plezier mee heb. Mijn oudste kind, bijna volwassen, is helemaal oké met hem. Mijn jongste kind, net een tiener, was in het begin heel enthousiast, maar vindt hem de laatste weken het ene moment leuk en gezellig, en het volgende moment is er geen vertrouwen in hem. Vandaag na een spontane knuffel aan hem bij het afscheid zei mijn kind ’s avonds dat ik het uit moest maken: hij kan niet vertrouwd worden, mijn kind heeft er een naar gevoel bij. ‘Dat is altijd al zo geweest.’
Ik weet niet wat ik moet doen: mijn familie en vrienden kijken mee of deze man niet dezelfde trekjes heeft als mijn ex-partner, iedereen inclusief ikzelf en mijn oudste kind, is mega-alert en niemand kan iets ontdekken wat alarmerend is.
Mijn kinderen staan op nummer 1, maar wat moet ik als de één voor en de ander tegen is en ik echt veel lol heb met hem en we gek zijn op elkaar?
Hoi Kirsten, Wat goed dat jij deze vraagt hier stelt. Ik heb ook wel eens een moeizame band met een stiefouder gehad aan het begin. Wat ik toen belangrijk vond is dat mijn zorgen hierin serieus werden genomen en dat ik daar over kon praten. Misschien kan je eens aan jouw kind vragen waar de zorgen vandaan komen en waarom er weinig vertrouwen is. Wie weet ligt het niet aan de persoon, maar meer aan de plek die de persoon mogelijk gaat innemen in het gezin? Als het wel aan de persoon ligt, is het goed om ook dat te… Lees verder »
Beste Guilia, Dank je wel voor je reactie. Ik denk dat het niet deze persoon is, maar de angst voor de eigen plek. Dus ik ben telkens aan het bevestigen, dat ik dol ben op mijn kind, dat mijn kinderen het belangrijkste zijn, dat ik het met niet leuker heb dan met mijn kinderen. En ook vooral dat ik de tight spot snap, dat ik de boosheid en angst begrijp, dat ik het niet mee eens ben met de dingen die gezegd worden en dat ik dan nog steeds van mijn kind(eren) blijf houden: ik blijf bij je, want jij… Lees verder »
Hoi Kirsten,
Wat mooi en goed dat je dat doet. Dat vond ik vroeger ook heel belangrijk. Ik vond het als kind fijn om hierover een open gesprek te kunnen voeren met m’n ouders. Een luisterend oor kan enorm helpen. Wie weet gaat het niet om de plek van het kind, maar om de plek van de vader? Of misschien moet het er gewoon nog even ‘uit’ en is het nog een stukje verdriet en is je kind nog aan het wennen. Iedereen gaat daar anders mee om. Heel veel succes!
Groetjes,
Dank je wel!