Mijn zoon is inmiddels 13. Sinds zijn 2e zijn wij uit elkaar. Mijn zoon heeft jarenlang niet veel naar zijn vader willen gaan, geen fijn gevoel, te druk nieuwe gezin, intens verdriet. Ik hem jarenlang opgepept. Heel moeilijk dus. Hij heeft met 12 brief aan de rechter geschreven, is gehoord, heeft overduidelijk genoemd wat zijn hartewens is meer bij mij te willen zijn. Is niet ingewilligd…Vader heeft ook een brief gestuurd rechter dat hij tegen wens zoon is. Intens verdriet door deze afwijzing was mijn zoon. Zijn vertrouwen is weg in het rechtsysteem. Wat nu? Hem nog een brief laten schrijven ziet hij niet meer zitten (de rechter gelooft mij niet..) Regeling is nu om de week vader en week mij. Als moeder sta je machteloos wanneer een vader meer voor zijn recht gaat dan wens en belang van zijn zoon. En ik gun hem absoluut de band maar het gaat om mijn zoon. Hij heeft ook nog lichte vorm add blijkt nu en de drukte in dat gezin vader was zo terecht dat hij dit ervaarde die jaren. Wat dit deed met mij in die jaren als moeder is ook niet te beschrijven. Blijkbaar zijn rechten belangrijker dan het welzijn van kinderen…