Ik wil graag advies: De vader van mijn kinderen en ik zijn al 18 jaar niet meer samen. In die relatie is het voorgekomen dat er geslagen is. Ik heb ook wel eens terug geslagen en het is zelfs voorgekomen dat ik hem aanvloog. Het is ook voorgekomen dat ik niks deed om niet te forceren en erger te voorkomen, dan liet ik het maar gebeuren. Het kwam niet regelmatig of vaak voor maar is wel meerdere malen gebeurd. In het gedrag van mijn zoon (19) herken ik gedrag van zijn vader en ik maak me al langer serieus zorgen over hem. Ik zou het vreselijk vinden als hij in eenzelfde situatie terechtkomt. In een boze situatie heb ik er na al die jaren uitgeflapt wat er voorgevallen is in de relatie met zijn vader en dat ik me zorgen maak over hem (mijn zoon dus). Ik heb een een beetje spijt dat ik het gezegd heb. Sommige dingen hoef je niet van je ouders te weten het heeft immers niks met de kinderen te maken. Daarom heb ik het al die tijd verzwegen.Mijn zoon wil nu niet over praten over wat er gezegd is en geeft mij geen kans om toe te lichten hoe het in elkaar zit. In boosheid maakte hij wel de opmerking dat als zijn vader “nog een keer beweert dat ik uit het niets weggegaan ben” hij m een klap wil geven. Moet ik mijn zoon toch uitleggen hoe het in elkaar zit: In een gesprek, een brief, moet ik het laten rusten? Heb ik het helemaal verkeerd gedaan? Hoe pak ik dit het beste aan.