Ook ik zit met veel vragen….
Mijn kinderen waren 2 en 4 toen ik ging scheiden. Inmiddels zijn ze al weer 7 en 10. Ik hoop dat alles goed met ze gaat, want wat ze echt voelen……ze vertellen veel maar wat er altijd door hun hoofdje heen gaat…dat weet je als moeder nooit alleen zij zelf. Het enige wat wel duidelijk is is dat de kinderen het lastig vinden om eerlijk tegen hun vader te zijn over hun gevoel. Soms belt mijn dochter als ze bij haar vader is of ze daar nog mag blijven eten of slapen bijvoorbeeld. Zelf ben ik daar vrij makkelijk in. Als ze dat leuk vind, prima toch. Andersom gaat dat dus anders…..als 1 van de kinderen een keertje bij mij wil blijven. Vader is dan heel duidelijk….het is zijn tijd. Ik probeer de kinderen dan uit te leggen om er met papa over te praten. Wat ze willen, vinden en voelen. Ze zeggen dat ze er papa over gesproken hebben….omdat zo is????geen idee maar de kinderen mogen nooit in zijn tijd bij mij blijven dat is uiteindelijk wel het eindresultaat. Jammer voor de kinderen denk ik dan vaak. Luisteren naar wat ze willen vind ik heel belangrijk. Ik vraag regelmatig wat ze van bepaalde dingen vinden om zo met hun vader goede afspraken te maken de bij hun wensen past. Probeer rekening met ze te houden het gaat tenslotte om hun. Soms lukt het en soms lukt het niet. Hun vader vind dat het kinderen zijn en dat wij beslissen. Ik vind dus van niet. Kinderen hebben ook een wil en die telt ook mee. Niet alleen wat hun vader wil….want zo is het vaak wel. Hij bepaald. Toch wil ik vasthouden aan mijn waarde en normen……vanaf welke leeftijd is het goed om kinderen hun mening te geven. Uiteraard niet over alles, sommige dingen horen niet bij kinderen maar wat vinden jullie…… waar or zouden jullie meer willen beslissen op welke leeftijd????

Dank jullie wel????