Hallo lieve kinderen van gescheiden ouders,

Mijn dochter van 9 heeft na 8 maanden nog steeds heel veel weerstand en eigenlijk geen acceptatie van de scheiding tussen haar papa en mij. Ze hoopt zo dat het goed komt, wat ik zo goed snap. Ondanks het een beslissing was van haar papa (dit weet zij, want dit hebben we in overleg met haar psycholoog toch maar verteld), blijft ze mij aansporen om het goed te maken.

Daarnaast wil ze het hele verhaal van de scheiding weten. Ik snap het, maar aangezien het vooral vanuit haar papa komt, vind ik het lastig om hier wat over te vertellen, al helemaal zonder ook nog hem in een ‘ kwaad’ daglicht te zetten. Hoe feitelijk ik het zal vertellen, zijn rol is onmiskenbaar iets wat niet positief uit te leggen is aan een meisje van 9, wat ook nog tegen het autistisch spectrum aan schuurt. Mijn eigen rol heb ik haar al uitgelegd, maarja, blijft toch lastig voor een meisje van 9. Voor de rest zeg ik tegen haar dat het papa zijn verhaal is om dit eventueel te vertellen, waarop zij aangeeft dat papa dit niet wilt. En laten we wel wezen, alle adviezen die ik krijg is ook om het niet over het hoe en wat te hebben rondom te scheiding.

Komt bovenstaande jullie bekend voor?
Zowel voor het stuk rondom de acceptatie/ weerstand, als het vertellen van het hele verhaal.
Hebben jullie advies voor mij?

Ik heb mijn hele jeugd geleefd met een moeder die mijn vader als de grootste boosdoener van de wereld zag . Dat wil ik absoluut niet voor mijn kinderen.