Scheidvakanties – het verhaal van Floortje

De allereerste vakantie na de scheiding van mijn ouders kan ik mij nog goed herinneren en was samen met mijn moeder en broer naar het Griekse Eiland Kos, in 2008. 

We leken een beetje op de drie musketiers die samen op pad gingen, al voelde het op dat moment niet bepaald als een sprookje waar we ons in bevonden. Ik voelde namelijk aan alles dat we alle drie enorm moesten wennen aan deze nieuwe setting en samenstelling. Het voelde alsof we alvast met een deel van ‘de groep’ heen gingen en dat als het andere deel later zou aansluiten, het feest pas echt kon beginnen. Dat andere deel ging er natuurlijk nooit komen.

We waren als intact gezin altijd actieve en avontuurlijke vakanties gewend. Naar klimparken, wandelen of fietsen in de bergen, kanoën, noem maar op. Dit was wel andere koek: een week vertoeven in een appartement met een zwembad (waar ik overigens heel dankbaar voor ben dat dat kon!). Mijn moeder dacht dat we alle drie wel wat rust konden gebruiken. En daar deden we ook zeker ons best voor! Lekker luieren aan het zwembad… 

Maar tot overmaat van ramp werd ik twee keer gestoken door een wesp, lag mijn moeder van onrust alleen maar te draaien en woelen op haar zwembad bedje en keerde mijn broer nog net niet rechtsomkeert naar huis omdat hij zich zo ergerde aan zijn irritante zusje en moeder. 

Een aantal jaar geleden in 2018, tien jaar later, gingen we voor het eerst sinds die vakantie op Kos weer een keer met z’n drieën naar het buitenland. De vakantie op Kos werd uitvoerig besproken en wat een verschil hoe we er toen en hoe we er nu bij zaten.

Alle drie zo’n ontwikkeling doorgemaakt, in de hele situatie van de scheiding maar ook als personen op zich.

De vakantie waarvan we achteraf vonden dat één groot fiasco was, was misschien toch ergens goed voor geweest. Want hoe mooi was het dat we precies tien jaar later vergelijkingsmateriaal hadden en we met elkaar konden concluderen dat alles uiteindelijk goed was gekomen?!